Choroby, które wymagają leczenia glikokortykosteroidami to m.in. niewydolność kory nadnerczy, choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy oraz odrzucenie przeszczepu. Dawkowanie jest uzależnione od indywidualnych potrzeb pacjenta, ale zazwyczaj zaleca się przyjmowanie leków rano, przed lub po śniadaniu.

Dorośli zazwyczaj zaczynają terapię od 4-48 mg dziennie, jednak dawkę można stopniowo zmniejszać do najmniejszej skutecznej (zwykle 4-12 mg dziennie). U dzieci zaleca się stosowanie mniejszych dawek przez krótki okres czasu. W przypadku długotrwałego leczenia zaleca się stopniowe odstawienie leku. W przypadku osób starszych należy zachować szczególną ostrożność.

Produkt leczniczy Meprelon jest stosowany w przypadku chorób wymagających systemowego przyjmowania glikokortykosteroidów. Należą do nich zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy oraz odrzucenie przeszczepu.

Choroby reumatyczne/reumatologia: - Postępujące reumatoidalne zapalenie stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim niszczeniem stawów oraz postacie pozastawowe. - Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim przebiegu, obejmujące narządy wewnętrzne albo z zapaleniem tęczówki i ciała rzęskowego, które nie ustępuje po leczeniu miejscowym.

Pulmonologia: - Astma oskrzelowa, zalecane jest również podawanie leków rozszerzających oskrzela. - Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, zalecany okres leczenia: do 10 dni. - Śródmiąższowe choroby płuc, takie jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych, zwłóknienie płuc. - Długotrwałe leczenie przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc.

Choroby górnych dróg oddechowych: - Ciężkie postacie kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia preparatem zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa. Dermatologia: Choroby skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo z powodu ich nasilenia i (lub) wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych. Należą do nich reakcje alergiczne i pseudoalergiczne, reakcje alergiczne związane z zakażeniami, pokrzywka, reakcje anafilaktoidalne, wysypki polekowe, rumień wysiękowy, zespół Lyella, uogólniona ostra osutka krostkowa, rumień guzowaty, ciężka gorączkowa dermatoza neutrofilowa, alergiczny wyprysk kontaktowy, choroby autoimmunologiczne.

Hematologia: - Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna. Gastroenterologia/hepatologia: - Wrzodziejące zapalenie jelita grubego. - Choroba Leśniowskiego i Crohna. Leczenie substytucyjne: Niewydolność kory nadnerczy o dowolnej przyczynie po zakończeniu wzrostu, np. choroba Addisona, zespół nadnerczowo-płciowy, stan po usunięciu operacyjnym nadnerczy, niedobór ACTH. Produktem z wyboru jest hydrokortyzon lub kortyzon.