Preparat jest zalecany w leczeniu cukrzycy typu 2, zwłaszcza u osób z nadwagą, gdy dieta i aktywność fizyczna nie przynoszą oczekiwanych rezultatów w kontrolowaniu poziomu glukozy we krwi. U dorosłych może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną. Dla dzieci powyżej 10. roku życia i młodzieży również jest wskazany jako monoterapia lub w połączeniu z insuliną. Badania wykazały, że stosowanie metforminy jako leku pierwszego wyboru po niepowodzeniu diety może zmniejszyć ryzyko powikłań cukrzycy u dorosłych z nadwagą i cukrzycą typu 2.

Preparat również może być stosowany w przypadku prediabetezu, gdy dieta i aktywność fizyczna nie są wystarczające do utrzymania prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Ponadto, jest zalecany w zespole policystycznych jajników.

Niestety, nawet jeśli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go używać. Nie wolno stosować preparatu, jeśli jesteś uczulony na którekolwiek ze składników preparatu.

Nie można również stosować preparatu w przypadku:

• kwasicy metabolicznej każdego rodzaju (w tym kwasicy ketonowej związanej z cukrzycą, kwasicy mleczanowej)

• stanu przedśpiączkowego w cukrzycy

• ciężkich zaburzeń czynności nerek (GFR mniejszy niż 30 ml/min)

• ostrych stanów związanych z ryzykiem zaburzenia czynności nerek, takich jak: odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs

• ostrych lub przewlekłych chorób mogących spowodować niedotlenienie tkanek, takich jak: niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs

• niewydolności wątroby

• ostrego zatrucia alkoholem, choroby alkoholowej.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią.

W trakcie ciąży nie należy stosować żadnych leków bez uprzedniej konsultacji z lekarzem!

Niezwykle istotne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku podczas ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem, aby dokładnie omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z przyjmowaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, powiadom lekarza o tym, który przepisuje receptę na dany lek.

Zaleca się unikanie stosowania preparatu w ciąży. Jeśli kobieta zdecyduje się na stosowanie preparatu w trakcie ciąży lub planuje ciążę, powinna jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest szybka zmiana metody leczenia na leczenie insuliną.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią.

Powiadom lekarza o wszystkich ostatnio stosowanych lekach, nawet tych bez recepty.

Podczas leczenia metforminą unikaj picia alkoholu i przyjmowania preparatów zawierających alkohol. Zatrucie alkoholem zwiększa ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, szczególnie przy głodzeniu, niedożywieniu lub problemach z wątrobą.

Podawanie środków kontrastowych donaczyniowo zawierających jod może prowadzić do niewydolności nerek, co z kolei może skutkować kumulacją metforminy i zwiększeniem ryzyka kwasicy mleczanowej. Przyjmowanie metforminy należy przerwać przed badaniem, a ponownie rozpocząć nie wcześniej niż po 48 godzinach, po upewnieniu się przez lekarza o prawidłowym funkcjonowaniu nerek. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.

Inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, leki moczopędne, zwłaszcza diuretyki pętlowe (np. furosemid), NLPZ, w tym selektywne inhibitory COX 2, mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej poprzez możliwe zaburzenia nerek. Istotne jest monitorowanie funkcji nerek.

Glikokortykosteroidy, sympatykomimetyki i leki moczopędne mogą działać przeciwnie do metforminy, powodując hiperglikemię. W trakcie stosowania tych leków konieczna jest częstsza kontrola poziomu glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Lekarz dostosuje dawkę leku przeciwcukrzycowego w przypadku konieczności stosowania ww. leków, jak również po ich odstawieniu.

Inhibitory ACE mogą obniżać stężenie glukozy we krwi; konieczne jest dostosowanie dawki metforminy przez lekarza podczas leczenia tymi lekami, a także po ich odstawieniu.

Jeśli metformina jest stosowana z insuliną lub lekiem zwiększającym wydzielanie insuliny (np. pochodną sulfonylomocznika), może być konieczne dostosowanie dawki tych leków, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii.

Jak każde lekarstwo, także Metformax 500, -850, -1000 może wywołować niepożądane skutki, ale nie u każdego pacjenta stosującego ten preparat. Należy pamiętać, że korzyści z zażywania leku zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.

Często obserwowane są: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha i utrata apetytu; te objawy częściej pojawiają się na początku leczenia i zazwyczaj ustępują same. Aby je zminimalizować, zaleca się stopniowe zwiększanie dawki. Często można zaobserwować zaburzenia smaku. Bardzo rzadko występuje kwasica mleczanowa, poważne powikłanie metaboliczne, które może prowadzić do zgonu. Bardzo rzadko obserwuje się: zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 oraz jej stężenie w surowicy (co może prowadzić do rozwoju niedokrwistości megaloblastycznej), nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych, zapalenie wątroby ustępujące po odstawieniu metforminy, reakcje skórne: rumień, świąd i pokrzywka. Przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi może wystąpić hipoglikemia.