Substancją czynną w preparacie jest metyloprednizolon, syntetyczny glikokortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i immunosupresyjnym. Mechanizm działania polega na hamowaniu lub pobudzaniu ekspresji genów, które odgrywają rolę w procesach zapalnych i immunologicznych. Receptory znajdują się w cytoplazmie komórki docelowej i regulują ekspresję genów, osłabiając odpowiedź zapalną i immunologiczną. Kortykosteroidy mogą działać również inaczej, ale mechanizm jest mało poznany.Metyloprednizolon hamuje wytwarzanie kortyzolu, naturalnego hormonu kory nadnerczy, co długotrwałe stosowanie może prowadzić do częściowego zaniku kory nadnerczy. Glikokortykosteroidy wpływają na metabolizm wielu substancji w organizmie, mogąc przyczyniać się do wielu zmian takich jak zwiększenie stężenia glukozy, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zatrzymanie wody i sodu w organizmie, nadciśnienie tętnicze oraz zmiany zachowania i nastroju. Metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane z organizmu głównie z moczem. Preparat przenika przez łożysko i jest wydzielany do mleka matki.

Wskazania do zastosowania preparatu obejmują:- schorzenia wymagające leczenia ogólnoustrojowego lub miejscowego glikokortykosteroidami, takie jak choroby zapalne, choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, reakcje alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu;- terapia skojarzona z lekami cytostatycznymi w leczeniu różnych rodzajów białaczek, chłoniaków, szpiczaków oraz raka piersi (działanie przeciwwymiotne).

Niektóre schorzenia mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawki preparatu. W niektórych sytuacjach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Stosowanie długotrwałe kortykosteroidów ogranicza naturalne wytwarzanie hormonów sterydowych przez korę nadnerczy. Niedobór kortyzolu może utrzymywać się przez wiele miesięcy po zakończeniu terapii. W przypadku stosowania leków steroidowych i wystąpienia stresu, urazu lub planowanego zabiegu chirurgicznego, należy poinformować lekarza, który oceni funkcjonowanie kory nadnerczy i ewentualnie zaleci doustne kortykosteroidy.Glikokortykosteroidy mogą nasilać przebieg wielu chorób. Dlatego przed zastosowaniem preparatu należy skonsultować się z lekarzem w przypadku podejrzenia lub rozpoznania nadciśnienia, niewydolności serca, zaburzeń psychicznych, cukrzycy, zapalenia trzustki, chorób układu pokarmowego, osteoporozy, jaskry, czynników ryzyka zakrzepicy, czy zaburzeń krzepnięcia krwi. W tych przypadkach zalecana jest ostrożność i regularne badania, włącznie z monitorowaniem stężenia metyloprednizolonu we krwi.Stosowanie kortykosteroidów może zmniejszać lub maskować objawy istotne dla diagnozy wielu chorób. Warto również pamiętać o możliwości ujawnienia nadczynności przytarczyc podczas terapii. Konieczne jest unikanie jednoczesnego stosowania salicylanów oraz leków hamujących powstawanie prostaglandyn, ponieważ zwiększa to ryzyko owrzodzeń przewodu pokarmowego. Monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi jest również zalecane.Długotrwałe leczenie kortykosteroidami może zwiększać ryzyko osteoporozy. W celu minimalizacji zagrożenia lekarz zaleci najlepszą skuteczną dawkę, a w przypadku pacjentów z osteoporozą lub ryzykiem jej wystąpienia, może zalecić profilaktyczne stosowanie bifosfonianów. Należy również przyjmować dawkę dobową preparatu rano, zgodnie z naturalnym rytmem uwalniania kortyzolu przez korę nadnerczy.Ważne jest dostosowanie dawkowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub niedoczynnością tarczycy. Nie należy naglę przerywać stosowania preparatu, a zakończenie terapii powinno odbywać się stopniowo, pod ścisłą kontrolą lekarza. Przywrócenie prawidłowej funkcji nadnerczy po terapii sterydami może trwać długo. Stosowanie kortykosteroidów u dzieci może spowolnić wzrost. W przypadku konieczności podania leku w tej grupie wiekowej, należy stosować minimalną dawkę przez krótki czas.U osób starszych zaleca się ostrożność podczas terapii kortykosteroidami ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych, takich jak owrzodzenia przewodu pokarmowego, osteoporoza czy owrzodzenia skóry. Preparat zawiera laktozę, dlatego osoby nietolerujące galaktozy, deficyt laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy–galaktozy powinny unikać jego stosowania.Preparat nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jednak może powodować zaburzenia nastroju. Przerwanie terapii może wiązać się z niepożądanymi skutkami, które pogarszają sprawność psychoruchową konieczną podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Powiedz lekarzowi o wszystkich lekach, które niedawno przyjmowałeś, nawet tych bez recepty. Szczególnie ważne jest, abyś poinformował lekarza o używaniu:
· leków hamujących aktywność acetylocholinesterazy (kortykosteroidy mogą osłabić mięśnie, gdy stosowane są razem z inhibitorami acetylocholinesterazy)
· leków zwiotczających, leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (kortykosteroidy mogą nasilać porażenie mięśni)
· leków przeciwzakrzepowych (glikokortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków przeciwzakrzepowych i zwiększać ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego; należy monitorować parametry krzepnięcia krwi)
· salicylanów i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (równoczesne stosowanie zwiększa ryzyko owrzodzeń żołądka i dwunastnicy; unikaj równoczesnego stosowania tych leków)
· insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych (preparat może osłabiać ich działanie hipoglikemizujące, co może wymagać dostosowania dawkowania)
· leków zwiększających metabolizm metyloprednizolonu, takich jak karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, prymidon i ryfampicyna (ryzyko osłabienia działania preparatu)
· leków hamujących aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takich jak ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, erytromycyna, troleandomycyna (ryzyko nasilenia działania preparatu i działań niepożądanych)
· estrogenów, również estrogenów antykoncepcyjnych (możliwe nasilenie działania preparatu ale także osłabienie działania immunosupresyjnego)
· amfoterycyny B, leków moczopędnych, leków przeczyszczających (ryzyko niedoboru potasu przez równoczesne stosowanie metyloprednizolonu)
· leków immunosupresyjnych, np. cyklosporyny (zwiększone ryzyko działań niepożądanych, w tym drgawek)
· innych postaci kortykosteroidów (preparaty wziewne, maści, kremy) lub innych leków sterydowych.
Stosowanie glikokortykosteroidów może obniżyć skuteczność szczepionek i zwiększyć ryzyko powikłań neurologicznych po szczepieniu. Równoczesne stosowanie metyloprednizolonu i chlorku doksakurium (lek zwiotczający mięśnie) u osób starszych może spowodować ostre uszkodzenie mięśni.
Długotrwałe stosowanie glikokortykosteroidów może obniżyć działanie hormonu wzrostu. Glikokortykosteroidy mogą wpływać na wyniki niektórych badań diagnostycznych.