Substancją czynną preparatu jest metformina, lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Metformina obniża stężenie glukozy we krwi poprzez różne mechanizmy działania, nie powodując przy tym hipoglikemii. Ponadto, wpływa korzystnie na metabolizm lipidów i może pomóc w zmniejszeniu masy ciała. Jest zalecana jako lek pierwszego rzutu u dorosłych z nadwagą. Po podaniu doustnym, metformina uzyskuje maksymalne stężenie we krwi po około 2,5 godzinach, a stężenie leku ustala się po 24-48 godzinach leczenia. Metformina nie ulega metabolizmowi w wątrobie i jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej. W przypadku zaburzeń czynności nerek, wydalanie metforminy może być zmniejszone, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia we krwi.

Niestety, nawet gdy istnieją wskazania do używania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie wolno stosować preparatu, jeśli występuje uczulenie na którykolwiek składnik preparatu.

Nie można również stosować preparatu w przypadku: - kwasicy metabolicznej każdego rodzaju (w tym kwasicy ketonowej związanej z cukrzycą, kwasicy mleczanowej) - stanu przedśpiączkowego w cukrzycy - ciężkich zaburzeń czynności nerek (GFR mniejszy niż 30 ml/min) - ostrych stanów związanych z ryzykiem zaburzenia czynności nerek, takich jak odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs - ostrych lub przewlekłych chorób mogących spowodować niedotlenienie tkanek, takich jak niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs - niewydolności wątroby - ostrego zatrucia alkoholem, choroby alkoholowej. Niewskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią.

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawkowania danego preparatu. W pewnych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie specjalistycznych badań kontrolnych. W bardzo rzadkich sytuacjach podczas stosowania preparatu może dojść do wystąpienia kwasicy mleczanowej. Jest to poważne powikłanie metaboliczne, które może zagrażać życiu i wymaga natychmiastowego leczenia. Osoby z cukrzycą i znaczną niewydolnością nerek lub ostrym pogorszeniem ich funkcji nerek mają zwiększone ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej.

Inne czynniki ryzyka to m.in.: niekontrolowany poziom glukozy we krwi, ketonemia, nadużywanie alkoholu, długotrwałe głodzenie, niewydolność wątroby, starszy wiek, posocznica, choroby układu oddechowego oraz niedotlenienie tkanek z różnych przyczyn. W sytuacji odwodnienia (np. w wyniku ciężkiej biegunki, wymiotów, gorączki lub zmniejszonego spożycia płynów) należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. Nowe leki mogą wpływać na funkcjonowanie nerek, dlatego po rozpoczęciu przyjmowania takich preparatów należy zachować szczególną ostrożność. Objawy kwasicy mleczanowej obejmują duszność, ból brzucha, kurcze mięśni, ogólne osłabienie, obniżenie temperatury ciała oraz śpiączkę. W razie wystąpienia tych objawów należy podejrzewać kwasicę mleczanową, przerwać stosowanie preparatu i jak najszybciej zasięgnąć porady lekarza. Badania laboratoryjne mogą wykazać zmiany charakterystyczne dla kwasicy mleczanowej, takie jak zmniejszenie pH krwi, zwiększone stężenie mleczanów we krwi, zaburzenia równowagi elektrolitowej oraz inne. Metformina jest usuwana z organizmu przez nerki, a zaburzenia ich pracy zwiększają ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej. W przypadku problemów z nerkami należy skonsultować się z lekarzem w celu oceny dalszego stosowania preparatu.

Zaleca się regularne badanie funkcji nerek przed rozpoczęciem terapii oraz w trakcie leczenia. Podczas badań radiologicznych z użyciem środków kontrastowych konieczne jest zaprzestanie stosowania preparatu na czas badania i podjęcie decyzji o jego wznowieniu dopiero po skonsultowaniu się z lekarzem. Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym należy przerwać stosowanie preparatu i wznowić je po uzyskaniu zgody lekarza. Dieta oraz regularna aktywność fizyczna są istotne dla skuteczności leczenia. Preparat nie powoduje hipoglikemii, jednak przy stosowaniu z insuliną lub innymi lekami przeciwcukrzycowymi istnieje ryzyko tego zjawiska. Długoterminowy wpływ preparatu na wzrost i dojrzewanie dzieci nie został jeszcze dostatecznie zbadany. Jeśli preparat jest stosowany w monoterapii nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów. Jednak przy kombinacji z innymi lekami przeciwcukrzycowymi istnieje ryzyko hipoglikemii, co może negatywnie wpłynąć na sprawność psychofizyczną.

Preparat dostępny jest w postaci tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Należy unikać przekraczania zaleconych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu.

W przypadku wątpliwości co do stosowania preparatu, zaleca się konsultację z lekarzem. Leczenie cukrzycy typu 2 u dorosłych powinno być prowadzone zgodnie z zaleceniami lekarza, uwzględniającym parametry czynności nerek. W razie jakichkolwiek działań niepożądanych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem specjalistą.

Specjalne grupy pacjentów, takie jak osoby w podeszłym wieku, wymagają dodatkowej uwagi i regularnych kontroli czynności nerek. W przypadku stosowania preparatu u dzieci i młodzieży, dawkowanie powinno być ustalane przez lekarza na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi. Maksymalne zalecane dawki oraz częstotliwość podawania leku różnią się w zależności od wskazań medycznych. W każdym przypadku należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i regularnie monitorować stan zdrowia.

Informuj lekarza o wszystkich niedawno zażywanych lekach, również tych dostępnych bez recepty. Podczas terapii metforminą należy unikać spożywania alkoholu oraz preparatów zawierających alkohol, aby uniknąć ryzyka kwasicy mleczanowej. Podanie środków kontrastowych zawierających jod może spowodować niewydolność nerek, zwiększając ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej w połączeniu z metforminą. Należy przestrzegać zaleceń lekarza.

Inne leki, takie jak inhibitory ACE, antagonistów receptora angiotensyny II, leki moczopędne i niektóre NLPZ, mogą zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej poprzez zaburzenia czynności nerek. Konieczne jest monitorowanie funkcji nerek. Glikokortykosteroidy, sympatykomimetyki i leki moczopędne mogą działać na przeciwieństwo do metforminy, dlatego należy kontrolować poziom glukozy we krwi. Inhibitory ACE mogą obniżyć stężenie glukozy, wymagając dostosowania dawki metforminy. W przypadku stosowania metforminy z insuliną lub innymi lekami hipoglikemizującymi, dawki tych leków mogą wymagać dostosowania, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii.