Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować.

Nie wolno stosować preparatu jeśli występuje uczulenie na którykolwiek składnik preparatu lub na inne benzodiazepiny. Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również: nużliwość mięśni (myasthenia gravis), ciężka niewydolność oddechowa, niezależnie od przyczyny, oraz zespół bezdechu sennego.

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki preparatu. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie określonych testów kontrolnych.

Leczenie diazepamem powinno trwać jak najkrócej, ze względu na ryzyko wystąpienia uzależnienia fizycznego i psychicznego oraz tolerancji na lek. Uzależnienie zwiększa się wraz z dawką i czasem leczenia, jest większe u osób z nałogiem alkoholowym i uzależnieniem od leków w wywiadzie, a także u osób z zaburzeniami osobowości.

Po zaprzestaniu stosowania diazepamu może pojawić się zespół odstawienny, charakteryzujący się m.in. bólem głowy, stanami lękowymi, drażliwością oraz splątaniem. Jeśli wystąpią objawy niepokój, pobudzenie, agresja, omamy czy inne zaburzenia zachowania, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Preparatu nie należy stosować jednocześnie z alkoholem ani lekami hamującymi ośrodkowy układ nerwowy, ze względu na możliwość spotęgowania działań niepożądanych. Lekarz powinien być skonsultowany w przypadku stosowania preparatu u osób w podeszłym wieku, z niewydolnością oddechową, ciężką niewydolnością wątroby oraz zaburzeniami czynności nerek.

Diazepam nie jest lekiem przeciwpsychotycznym i nie powinien być stosowany jako jedyny lek w leczeniu psychoz. Benzodiazepiny mogą hamować dostosowanie psychologiczne w okresie żałoby.

Przedstaw lekarzowi informacje o wszystkich ostatnio zażywanych lekach, włącznie z tymi, które są dostępne bez recepty.
Należy być ostrożnym podczas jednoczesnego stosowania z:
• lekami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwlękowe, uspokajające, antydepresyjne, nasenne, narkotyczne leki przeciwbólowe, leki znieczulające ogólnie, przeciwpadaczkowe, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym), ponieważ może to prowadzić do wzmożonego działania uspokajającego oraz wpływu na układ oddechowy i sercowo-naczyniowy
• cymetydyną, omeprazolem, ketokonazolem, fluoksetyną, fluwoksaminą, ponieważ te substancje hamują enzymy odpowiedzialne za metabolizm diazepamu, co może skutkować przedłużeniem i wzrostem siły jego działania uspokajającego
• fenytoiną, ponieważ diazepam wpływa na jej wydalanie
• cyzaprydem, ponieważ może on zwiększyć wchłanianie diazepamu i tymczasowo nasilić jego działanie uspokajające.
W trakcie leczenia należy powstrzymać się od spożywania alkoholu.

Jak każdy lek, również Neorelium może powodować efekty uboczne, ale nie u wszystkich pacjentów. Korzyści z leczenia zazwyczaj przewyższają ryzyko działań niepożądanych. Skala i intensywność działań niepożądanych zależą od wrażliwości pacjenta oraz dawki, zazwyczaj są łagodne i ustępują po zaprzestaniu stosowania leku. Mogą pojawić się: zaburzenia krwi, reakcje alergiczne na skórze, utrata apetytu, paradoksalne reakcje, depresja, senność, spowolnienie, zawroty głowy, splątanie i dezorientacja, ataksja, zaburzenia mowy, problemy z pamięcią, zmiany libido, problemy ze wzrokiem, skurcze serca, bóle w klatce piersiowej, obniżenie ciśnienia krwi, problemy z wątrobą, drżenie mięśni, problemy z moczem, zaburzenia miesiączkowania, ogólne osłabienie i omdlenia. Rzadziej mogą wystąpić: nudności, problemy żołądkowe i suchość w ustach. Bardzo rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne. Po przyjęciu diazepamu, nawet w dawkach terapeutycznych, może wystąpić uzależnienie fizyczne i psychiczne. Istnieje ryzyko nadużywania benzodiazepin.