Terapia enurezy nocy ośrodkowej. U dorosłych i dzieci. Na początku zazwyczaj stosuje się 60 µg 3 razy /d; następnie dostosowuje się dawkę w zależności od reakcji pacjenta. Dawkę podtrzymującą wynosi 120–720 µg/d (zazwyczaj 60–120 µg 3 razy/d).
Leczenie pierwotnej izolowanej enurezy nocnej u pacjentów powyżej 6 roku życia z prawidłową zdolnością zagęszczania moczu. Początkowo 120 µg raz /d przed snem; w razie potrzeby zwiększyć dawkę do 240 µg/d. Po 3 miesiącach, aby ocenić potrzebę kontynuacji leczenia, lek należy odstawić przez co najmniej tydzień.
Terapia objawowej nokturnii u dorosłych, związanej z nocnym poliurią (objętość moczu wydalanego w nocy przekracza pojemność pęcherza moczowego). Początkowo 60 µg raz /d przed snem, jeśli jest to konieczne, po 1 tygodniu zwiększyć dawkę do 120 µg, a następnie po kolejnym tygodniu do 240 µg/d.

• Terapia moczówki prostej ośrodkowej.
• Terapia pierwszorzędowego samoistnego moczenia nocnego u pacjentów powyżej 6 lat z prawidłową zdolnością zagęszczania moczu.
• Terapia objawowa nocnego oddawania moczu u dorosłych, związana z nocnym wielomoczem (ilość moczu wytwarzanego w nocy przekracza pojemność pęcherza moczowego).

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, nietolerancja lub psychogenna nadmierna pragnienie (wydalanie moczu powyżej 40 ml/kg mc./dobę), schorzenia serca lub inne choroby wymagające leków moczopędnych, umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min), niedobór sodu, zespół nadmiernego wydzielania hormonu antydiuretycznego.