Padaczka: ataki częściowe złożone lub proste, ataki uogólnione toniczno-kloniczne, różne postaci ataków. W przypadku rozpoczęcia leczenia karbamazepiną zaleca się stopniowe zmniejszanie dawek innych leków przeciwdrgawkowych. Dla dorosłych i dzieci powyżej 10 lat. Początkowo zaleca się 300 mg/dawkę dziennie, podzieloną na dwie dawki, a następnie stopniowe zwiększanie dawki. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 600 mg/d, w niektórych przypadkach może być konieczne podanie dawki do 2000 mg/d. Jeśli lek jest podawany raz na dobę, zaleca się podawanie wieczorem. Dla dzieci w wieku od 6 do 10 lat zaleca się 15-20 mg/kg masy ciała/dawkę dziennie podzieloną na dwie dawki. Dla dzieci w wieku od 1 do 5 lat zaleca się 150 mg dwie razy na dobę. Karbamazepina zazwyczaj nie jest skuteczna w atakach z utratą świadomości (małe napady) oraz w atakach mioklonicznych.
Zespoły maniakalne. Zapobieganie zaburzeniom maniakalno-depresyjnym. Zalecana dawka wynosi 300-1500 mg/d, zazwyczaj 600 mg/d podzielonych na dwie dawki. W przypadku leczenia ostrych stanów maniakalnych dawki należy zwiększać szybko, natomiast w profilaktyce zaburzeń dwubiegunowych zaleca się wolniejsze zwiększanie dawki.
Nerwoból nerwu trójdzielnego idiopatyczny lub w przebiegu stwardnienia rozsianego. Początkowo zaleca się 300 mg raz na dobę, a następnie stopniowe zwiększanie dawki aż do ustąpienia bólu; następnie stosować najmniejszą skuteczną dawkę, zazwyczaj 600 mg/d.
Alkoholowy zespół abstynencyjny. Zaleca się zwykle 600 mg/d, w ciężkich przypadkach przez kilka pierwszych dni można podać 1200 mg/d.
Neuropatia cukrzycowa. Zazwyczaj zalecana dawka podtrzymująca wynosi 600 mg raz na dobę lub podzielona na dwie dawki.

Padaczka - ataki częściowe złożone lub proste oraz ataki uogólnione toniczno-kloniczne; różne formy napadów.

Zespoły maniakalne oraz profilaktyka zaburzeń dwubiegunowych.

Zespół abstynencyjny spowodowany alkoholem.

Nerwoból idiopatyczny oraz nerwoból spowodowany stwardnieniem rozsianym.

Neuropatia cukrzycowa.

Karbamazepina może okazać się nieskuteczna w przypadku napadów z utratą świadomości (petit mal) oraz w napadach mioklonicznych.

Podawać doustnie, w trakcie posiłku lub po nim; lek można dzielić i w razie konieczności rozpuścić. U pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min oraz u pacjentów poddawanych dializie należy podać 75% zwykłej dawki.