Padaczka: ataki częściowe proste lub złożone, ataki uogólnione toniczno-kloniczne, różne formy ataków. Rozpoczynając leczenie karbamazepiną zaleca się stopniowe zmniejszanie dawek poprzednich leków przeciwdrgawkowych. Dla dorosłych i dzieci powyżej 10 lat. Początkowo 300 mg dziennie podzielone na 2 dawki, następnie stopniowo zwiększać dawkę. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 600 mg dziennie, w niektórych przypadkach może być konieczne podanie dawki do 2000 mg dziennie. Jeśli stosuje się 1 raz dziennie, podawać wieczorem. Dla dzieci między 6. a 10. rokiem życia 15-20 mg/kg masy ciała dziennie podzielone na 2 dawki. Dla dzieci w wieku 1-5 lat 150 mg 2 razy dziennie. Karbamazepina zazwyczaj nie działa w przypadku ataków z utratą świadomości (nieepileptyczne) oraz ataków mioklonicznych.

Zespoły maniakalne. Zapobieganie zaburzeniom maniakalno-depresyjnym. 300-1500 mg dziennie; zazwyczaj 600 mg dziennie podzielone na 2 dawki. W leczeniu ostrych stanów maniakalnych dawki należy zwiększać dość szybko, natomiast w profilaktyce zaburzeń dwubiegunowych zaleca się wolniejsze zwiększanie dawki.

Nerwoból nerwu trójdzielnego idiopatyczny lub w przebiegu stwardnienia rozsianego. Początkowo 300 mg raz dziennie, następnie dawkę zwiększać stopniowo do ustąpienia bólu; potem stosować najmniejszą skuteczną dawkę, zazwyczaj 600 mg dziennie.

Alkoholowy zespół abstynencyjny. Zazwyczaj 600 mg dziennie, w ciężkich przypadkach przez kilka pierwszych dni można podać 1200 mg dziennie.

Neuropatia cukrzycowa. Zazwyczaj dawka podtrzymująca to 600 mg raz dziennie lub podzielone na 2 dawki.

Padaczka - objawia się napadami częściowymi proste lub złożone oraz napadami uogólnionymi toniczno-klonicznymi i mieszane postacie napadów. Zastosowanie także w leczeniu zespołów maniakalnych oraz zapobieganiu zaburzeniom maniakalno-depresyjnym. Wskazana jest również w leczeniu alkoholowego zespołu abstynencyjnego oraz idiopatycznego nerwobólu nerwu trójdzielnego i nerwobólu w przebiegu stwardnienia rozsianego. Neuropatia cukrzycowa to kolejne schorzenie, które można leczyć karbamazepiną. Warto zaznaczyć, że karbamazepina jest z reguły nieskuteczna w leczeniu napadów z utratą świadomości (petit mal) i napadów mioklonicznych.

Osoby nadwrażliwe na którekolwiek składniki preparatu lub leki o podobnej strukturze, osoby z historią bloku przedsionkowo-komorowego, zaburzeniami czynności szpiku kostnego czy porfirią wątrobowa, oraz osoby stosujące jednocześnie inhibitory MAO, nie powinny przyjmować tego leku. Prepatau nie powinny stosować dzieci poniżej pierwszego roku życia, a tabletki w dawce 600 mg są niewskazane dla dzieci poniżej 6 roku życia.