Preparat znajduje zastosowanie w terapii:
· poważnego epizodu depresyjnego
· stanów obsesyjno-kompulsyjnych
· zaburzeń lękowych z napadami leku z agorafobią lub bez niej
· fobii społecznej
· lęku uogólnionego
· zespołu stresu pourazowego.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą sugerować zmianę dawki leku lub jego niestosowanie. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa długotrwałego stosowania paroksetyny u osób poniżej 18. roku życia. Brak informacji na temat wpływu leku na wzrost, dojrzewanie, rozwój poznawczy i zachowanie. W przypadku konieczności podania preparatu dziecku, należy monitorować jego rozwój i zachowanie pod kątem potencjalnych działań samobójczych. W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów należy niezwłocznie skonsultować się z pediatrą.
Efekty leczenia paroksetyną mogą być widoczne po kilku tygodniach, czasem jednak może to zająć dłużej. Osoby z tendencją do myśli samobójczych związanych z depresją powinny być śledzone pod kątem ryzyka samobójstwa, ponieważ leczenie może skutkować próbą samobójczą. Każde niepokojące zmiany zachowania należy natychmiast zgłosić lekarzowi.
Stosowanie preparatu może prowadzić u niektórych osób do wystąpienia akatyzji (stanu niepokoju, trudności z powstrzymaniem ruchów), szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia. W takim przypadku lekarz zazwyczaj nie zwiększa dawki leku.
W przypadku wystąpienia objawów takich jak:
· podwyższona temperatura ciała
· sztywność mięśni
· drgawki miokloniczne
· niestabilność układu autonomicznego z gwałtownymi zmianami w czynnościach życiowych
· zmiany w stanie psychicznym (drażliwość, splątanie, wzmożone niepokojenie prowadzące do stanu majaczeniowego i śpiączki)
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą one być objawami „zespołu serotoninowego”, zagrażającego życiu.
Podczas leczenia pacjent powinien pozostawać pod ścisłą opieką lekarza w przypadku:
· wystąpienia manii (w razie manii lekarz najprawdopodobniej przerwie leczenie)
· stwierdzenia niewydolności nerek lub wątroby
· wystąpienia padaczki
· istnienia zaburzeń pracy serca
· stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków wpływających na funkcjonowanie płytek krwi lub innych leków zwiększających ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, pochodne fenotiazyny, większość leków trójcyklicznych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory COX-2), a także w przypadku wystąpienia w przeszłości zaburzeń krzepliwości krwi (leczenie preparatem może prowadzić do przedłużonych lub nieprawidłowych krwawień).
U pacjentów z cukrzycą może być konieczna zmiana dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych (decyzję podejmuje lekarz).
W przypadku wystąpienia ataku padaczkowego podczas stosowania preparatu, leczenie należy przerwać (decyzję podejmuje lekarz).
Doświadczenie związane z leczeniem paroksetyną osób poddawanych elektrowstrząsom jest ograniczone. Zaleca się więc ostrożność w tej grupie pacjentów.
Paroksetyna, podobnie jak inne leki z tej grupy, może powodować rozszerzenie źrenic; należy zachować ostrożność przy stosowaniu u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub z wywiadem dotyczącym jaskry.
Zdarzają się rzadkie przypadki wystąpienia hiponatremii podczas terapii paroksetyną, zwłaszcza u osób starszych. Zjawisko to zazwyczaj ustępuje samoistnie po zaprzestaniu leczenia.
Nie wolno przerywać nagle leczenia, ponieważ mogą wystąpić objawy odstawienia. Typowe objawy obejmują: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i/lub wymioty, drżenie oraz bóle głowy. W przypadku konieczności zaprzestania przyjmowania leku, należy stopniowo zmniejszać dawkę, przestrzegając zaleceń lekarza.

Czy lek ten wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Lek może zakłócać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Substancje psychoaktywne mogą wpływać na zdolność podejmowania decyzji i reakcji w przypadkach nagłych. Zachowaj ostrożność!

Podczas ciąży nie powinno się zażywać żadnych leków bez konsultacji z lekarzem!
Należy przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią skonsultować się z lekarzem. Ważne jest, aby dokładnie omówić wszystkie potencjalne zagrożenia i korzyści związane z przyjmowaniem konkretnego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek preparatu.
Preparatu paroksetyny nie należy stosować u kobiet planujących ciążę ani w czasie ciąży, chyba że lekarz uzna to za konieczne dla zdrowia matki (po rozważeniu innych możliwości leczenia). Warto unikać nagłego zaprzestania przyjmowania paroksetyny w trakcie ciąży.
Nie zaleca się stosowania paroksetyny podczas karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.

Jak każdy lek, Paxtin może wywołać działania niepożądane, chociaż nie muszą one wystąpić u wszystkich pacjentów. Pamiętaj, że korzyści z przyjmowania leku zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody związane z wystąpieniem działań niepożądanych.
Bardzo często mogą pojawić się: nudności, problemy z potencją seksualną.
Często mogą wystąpić: wzrost poziomu cholesterolu, zmniejszenie łaknienia, senność, trudności z zasypianiem, pobudzenie, nietypowe sny (w tym koszmary), zawroty głowy, drżenie, bóle głowy, problemy z koncentracją, nieostra widoczność, zaparcia, biegunka, nudności, suchość w ustach, nadmierna potliwość, osłabienie, przyrost masy ciała.
Mniej często mogą wystąpić: nietypowe krwawienia, głównie na skórze i błonach śluzowych – najczęściej wybroczyny, splątanie, omamy, objawy pozajadrowe, rozszerzone źrenice, szybkie bicia serca, przemijające podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi, niedociśnienie ortostatyczne, wysypka, swędzenie, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu.
Rzadko mogą wystąpić: obniżenie poziomu sodu we krwi, epizody manii, lęki, odczucie oderwania od rzeczywistości, ataki paniki, akatyzja, napady padaczkowe, zespół niespokojnych nóg, spowolnione bicie serca, wzrost aktywności enzymów wątroby, hiperprolaktynemia/mlekotok, bóle stawów, bóle mięśni.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, reakcje alergiczne (takie jak pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, zespół serotoninowy (objawy to: pobudzenie, splątanie, poty, omamy, nadmierna reaktywność, mimowolne skurcze, dreszcze, szybkie bicia serca i drżenie), gwałtowny napad jaskry, krwawienia z przewodu pokarmowego, zaburzenia pracy wątroby, takie jak zapalenie wątroby, czasami z żółtaczką i/lub niewydolnością wątroby, poważne problemy skórne (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna skóry), nadwrażliwość na światło, priapizm (przedłużony, bolesny wzwód bez pobudzenia seksualnego), puchnięcie kończyn.
Ponadto mogą pojawić się w nieznanej częstości: myśli samobójcze, zachowania samobójcze, szumy w uszach.
Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych były zgłaszane podczas terapii paroksetyną lub krótko po jej zakończeniu.
Epidemiologiczne badania wykazały zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów stosujących leki z tej grupy, chociaż mechanizm tego działania nie jest jeszcze znany.