Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do dostosowania dawki preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie odpowiednich badań kontrolnych. Przed rozpoczęciem terapii lekami nasennymi lekarz będzie starał się ustalić przyczynę bezsenności i wyeliminować czynniki ją wywołujące. W przypadku utrzymywania się bezsenności po 7-14 dniach leczenia, może to wskazywać na istnienie podstawowych zaburzeń psychicznych lub fizycznych, które wymagają dalszej diagnostyki. U pacjentów cierpiących na depresję lub chorujących na psychozy, preparat nie powinien być stosowany jako monoterapia, lecz raczej w połączeniu z lekami odpowiednimi dla leczonej choroby.

Osoby z objawami depresji powinny być traktowane ostrożnie, ponieważ mogą być podatne na skłonności samobójcze. Stosowanie leków o działaniu zbliżonym do benzodiazepin, takich jak ten preparat, może zwiększyć ryzyko prób samobójczych i samobójstw u osób z depresją. Preparatu nie należy stosować bez równoczesnego leczenia depresji oraz lęku towarzyszącego depresji. W trakcie leczenia może ujawnić się wcześniej niezdiagnozowana depresja. Stosowanie preparatu u osób uzależnionych od alkoholu lub leków w wywiadzie, wymaga szczególnej ostrożności; osoby z tej grupy powinny być pod szczególną opieką z uwagi na zwiększone ryzyko uzależnienia. Zastosowanie preparatu niesie ze sobą ryzyko wystąpienia zaburzeń psychoruchowych następnego dnia, w tym zaburzeń zdolności do prowadzenia pojazdów.

Ryzyko to wzrasta w przypadku: - stosowania dawki większej niż zalecana - od momentu przyjęcia preparatu minęło mniej niż 8 godzin - jednoczesnego stosowania innych leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy lub leków, które zwiększają stężenie zolpidemu we krwi - spożycia alkoholu lub innych używek. Preparat należy przyjmować tuż przed snem i nie wolno przyjmować kolejnej dawki w tej samej nocy. Stosowanie preparatu równolegle z opioidami może powodować uspokojenie, zaburzenia oddechowe, śpiączkę i nawet zgon. Należy unikać stosowania preparatu jednocześnie z opioidami, chyba że lekarz uważa takie leczenie za niezbędne. W takim przypadku należy stosować jak najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie krótki czas i przestrzegać zaleconych środków ostrożności. Pacjenta należy obserwować pod kątem wystąpienia objawów zaburzeń oddechowych i/lub uspokojenia. W przypadku stosowania leków nasennych przez dłuższy czas, możliwe jest zmniejszenie skuteczności działania nasennego (zjawisko tolerancji). Stosowanie leków uspokajających i nasennych o działaniu zbliżonym do benzodiazepin może prowadzić do rozwoju uzależnienia. Ryzyko tego zjawiska wzrasta wraz z wielkością stosowanej dawki oraz czasem trwania leczenia; jest również większe u osób z historią uzależnienia od alkoholu, używek lub leków, oraz u osób z zaburzeniami osobowości lub psychicznymi. osoby z tej kategorii powinny być pod szczególną opieką lekarską. W przypadku rozwoju uzależnienia fizycznego, przerwanie nagłe leczenia idzie w parze z objawami zespołu odstawienia. Mogą wystąpić: bóle głowy i mięśni, wzmożony lęk i napięcie psychiczne, niepokój, splątanie, drażliwość i bezsenność, a w cięższych przypadkach także objawy takie jak: derealizacja, depersonalizacja, nadwrażliwość na bodźce dźwiękowe, światło i dotyk, drętwienie i mrowienie kończyn, halucynacje i napady padaczkowe. W niektórych sytuacjach zespół odstawienny może występować między dawkami, szczególnie gdy przyjmowane są duże dawki.

Po zakończeniu leczenia lek może spowodować przejściowe nasilenie objawów, które skłoniły do sięgnięcia po preparat (tzw. bezsenność odbiciowa). Narastającej bezsenności mogą towarzyszyć inne objawy, takie jak zmiany nastroju, niepokój i zwiększony lęk. Ryzyko wystąpienia tych objawów jest większe po nagłym zaprzestaniu leczenia, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Czas leczenia winien być jak najkrótszy; w wyniku okresu odstawienia nie powinien przekroczyć 4 tygodni. W niektórych przypadkach, np. u pacjentów z przewlekłą bezsennością, lekarz może zdecydować o wydłużeniu okresu stosowania preparatu, jednak wymaga to regularnego monitorowania i oceny stanu pacjenta. Ryzyko uzależnienia wzrasta wraz z długością stosowania preparatu. Leki uspokajające i nasenne o działaniu zbliżonym do benzodiazepin mogą wywoływać niepamięć następczą. Zjawisko to występuje najczęściej kilka godzin po przyjęciu leku. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia, należy zapewnić co najmniej 8-godzinny nieprzerwany sen. Po przyjęciu preparatu osoby, które nie obudziły się w pełni, mogą wykazywać takie zaburzenia jak chodzenie we śnie i inne zaburzenia zachowania, np. prowadzenie samochodu we śnie, przygotowywanie i jedzenie posiłków, rozmowy telefoniczne lub stosunki seksualne we śnie bez pamięci tych wydarzeń. Równoległe spożycie alkoholu, przyjmowanie innych leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy oraz stosowanie większych niż zalecane dawek zwiększa ryzyko występowania takich zachowań. W przypadku takich zachowań, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Pacjenci, u których występują tego typu zachowania, powinni przerwać stosowanie preparatu z uwagi na potencjalne zagrożenie dla siebie i otoczenia. Podczas stosowania leków nasennych, szczególnie u osób starszych, mogą wystąpić reakcje takie jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, napady furii, koszmary sennę, halucynacje, zachowania niebezpieczne i inne zaburzenia zachowania. Jeśli takie objawy wystąpią, należy skonsultować się z lekarzem. W razie konieczności lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu.

U osób starszych (powyżej 65. roku życia) lub słabych fizycznie dawka preparatu powinna być zmniejszona. Ze względu na działanie rozluźniające mięśnie istnieje ryzyko upadków, obrażeń i złamań kości (w tym także ryzyko uszkodzenia stawu biodrowego), szczególnie u osób starszych, które wstają w nocy. Należy zachować ostrożność u osób z przewlekłą niewydolnością oddechową, ponieważ leki nasenne mogą hamować funkcje ośrodka oddechowego. Preparatu nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (zwiększone ryzyko encefalopatii). U osób z psychozami, przyjmujących leki z grupy neuroleptyków (leki przeciwpsychotyczne), stosowanie preparatu wymaga szczególnej ostrożności. Preparat ma istotny wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn, a także znacząco upośledza sprawność psychoruchową. Następnego dnia po przyjęciu preparatu, zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn może być upośledzona, a wystąpić może senność, wydłużenie czasu reakcji, zawroty głowy, sedacja, ospałość, ograniczone widzenie, podwójne widzenie, zmniejszona czujność, trudności z koncentracją oraz zasypianie za kierownicą. Aby zmniejszyć ryzyko wspomnianych wcześniej zdarzeń, zaleca się przynajmniej 8-godzinny odpoczynek między przyjęciem preparatu a prowadzeniem pojazdów, obsługą maszyn czy wykonywaniem innych czynności wymagających sprawności psychoruchowej. Podczas stosowania preparatu, nie zaleca się spożywania alkoholu, przyjmowania substancji psychoaktywnych ani innych leków hamujących układ nerwowy, ponieważ zwiększają one ryzyko wystąpienia opisanych wcześniej zaburzeń.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, także tych, które są dostępne bez recepty. W okresie stosowania preparatu lepiej unikać alkoholu, ponieważ może on zintensyfikować działanie uspokajające i nasenne preparatu. Należy być szczególnie ostrożnym przy jednoczesnym stosowaniu innych leków działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy, takich jak leki przeciwpsychotyczne, leki nasenne, leki uspokajające, leki miorelaksacyjne, leki przeciwdepresyjne, opioidy, leki przeciwpadaczkowe, leki znieczulające ogólnie lub leki przeciwhistaminowe. Stosowanie tych leków równocześnie z preparatem może nasilać działanie uspokajające, senność oraz zaburzenia psychoruchowe i zdolności prowadzenia pojazdów następnego dnia po przyjęciu preparatu.

Nie należy łączyć preparatu z fluwoksaminą, ponieważ może to prowadzić do wzrostu stężenia zolpidemu we krwi. Opioidowe leki przeciwbólowe mogą powodować zwiększenie euforii, co sprzyja rozwojowi uzależnienia. Stosowanie preparatu z opioidami może zwiększać ryzyko uspokojenia polekowego, zaburzeń oddychania, śpiączki i zgonu.

Należy unikać równoczesnego stosowania, chyba że zaleci inaczej lekarz. Należy być ostrożnym przy stosowaniu preparatu z lekami wpływającymi na aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450. Leki hamujące ten izoenzym mogą zwiększyć stężenie zolpidemu we krwi i nasilić jego działanie. Konieczne może być zmniejszenie dawki zolpidemu. Leki zwiększające aktywność CYP3A4 mogą zmniejszyć stężenie zolpidemu we krwi i jego skuteczność. Nie zaleca się stosowania zolpidemu z preparatami zawierającymi dziurawiec. Nie zaleca się łączenia zolpidemu z cyprofloksacyną, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia stężenia zolpidemu we krwi.