Substancją czynną preparatu jest azytromycyna. Antybiotyk ten należy do grupy makrolidów, jest półsyntetyczną pochodną erytromycyny. Działa poprzez blokowanie rybosomów bakteryjnych, co uniemożliwia namnażanie się bakterii. Azytromycyna jest substancją bakteriostatyczną o szerokim spektrum działania. Po podaniu doustnym szybko przenika z surowicy do tkanek, skracając czas leczenia.

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą stanowić przeciwwskazania do stosowania lub wskazania do zmiany dawkowania preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być wykonanie określonych badań monitorujących. Stosowanie antybiotyków makrolidowych (w tym konkretnego preparatu) rzadko może wiązać się z ryzykiem ciężkich reakcji alergicznych, mogących stanowić bezpośrednie zagrożenie życia, takich jak obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne czy ciężkie reakcje skórne. W przypadku pierwszych objawów zmian skórnych, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. W sytuacji konieczności, lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu i wprowadzenie odpowiedniego leczenia objawowego. W przypadku poważnych zaburzeń czynności wątroby zaleca się zachowanie ostrożności, ze względu na ryzyko wystąpienia niewydolności wątroby. Stosowanie preparatu może także prowadzić do wydłużenia odstępu QT w EKG oraz zwiększenia ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Należy zachować szczególną ostrożność u osób z czynnikami ryzyka, takimi jak zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca czy przyjmowanie leków wpływających na rytm serca. Azytromycyna nie jest zalecana w leczeniu niektórych zakażeń gardła czy migdałków, ani w zapobieganiu gorączce reumatycznej. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek zaleca się ostrożność ze względu na większe ogólnoustrojowe narażenie na antybiotyk. Stosowanie preparatu może prowadzić do nadmiernego rozwoju opornych na leczenie bakterii i grzybów. Jeśli wystąpi biegunka podczas leczenia, należy skonsultować się z lekarzem.

Leczenie antybiotykiem może przyczynić się do wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Preparatu nie należy stosować równolegle z pewnymi lekami, a także u osób z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi. Bezpieczeństwo i skuteczność długotrwałego stosowania azytromycyny nie zostały ustalone. W przypadku nawracających zakażeń, należy skonsultować się z lekarzem. Preparatu nie należy stosować w leczeniu ran pooparzeniowych ani w zapobieganiu/zwalczaniu zakażeń kompleksem M. avium u dzieci. Należy również uwzględnić lokalne informacje dotyczące oporności bakterii na antybiotyki. Preparat zawiera sacharozę i należy zachować ostrożność u osób z określonymi schorzeniami. Preparat może powodować działania niepożądane, które mogą wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń.

Preparat dostępny jest w postaci proszku do sporządzania zawiesiny doustnej. Ważne jest nieprzekraczanie zaleconych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Dawkowanie jest dobierane indywidualnie przez lekarza, zależnie od potrzeb pacjenta. Zwykle stosuje się 10 mg/kg masy ciała raz na dobę przez 3 dni, z wyjątkiem leczenia rumienia wędrującego. Preparat jest stosowany doustnie, a przed każdym użyciem należy wstrząsnąć mieszankę. Dawkę należy odmierzyć za pomocą dołączonych do opakowania miarek.

Informuj lekarza o wszystkich używanych ostatnio lekach, również tych, które są dostępne bez recepty. Nie należy używać preparatu z ergotaminą, dihydroergotaminą ani z innymi lekami, które mogą powodować zatrucie alkaloidami sporyszu.

Należy zachować ostrożność przy stosowaniu preparatu z różnymi lekami, np. z lekami przeciwarytmicznymi, przeciwhistaminowymi, przeciwdepresyjnymi, fluorochinolonami, digoksyną, kolchicyną, zydowudyną, astemizolem, alfentanylem, statynami, cisaprydem, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, cyklosporyną, nelfinawirem, ryfabutyną, terfenadyną i teofiliną. Należy skonsultować się z lekarzem przed stosowaniem preparatu z wymienionymi lekami.

Jak każdy lek, również Sumamed forte może wywoływać niepożądane działania, chociaż nie u wszystkich pacjentów. Pamiętaj, że korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody.

Najczęstsze skutki uboczne to: biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, ból głowy, zmiany w obrazie krwi (zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofili, bazofili, monocytów, neutrofilów, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi). W niektórych przypadkach mogą wystąpić nadkażenia opornymi bakteriami i drożdżakami, leukopenia/neutropenia, eozynofilia, zaburzenia apetytu, niepokój, bezsenność, zawroty głowy, zaburzenia wzroku i słuchu, duszność, zaparcia, niestrawność, bóle mięśni i stawów, gorączka, zmęczenie, obrzęki, problemy z wątrobą i nieprawidłowości w badaniach krwi. Inne możliwe reakcje to: pokrzywka, wysypka, świąd, nadwrażliwość na światło, suchość skóry, nadmierna potliwość, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów reakcji alergicznych, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.