Hormonalna terapia zastępcza jest stosowana w celu leczenia objawów spowodowanych niedoborem estrogenów, takich jak uderzenia gorąca czy atrofia narządów moczowo-płciowych u kobiet po menopauzie. Jest także stosowana w prewencji osteoporozy u kobiet po menopauzie z wysokim ryzykiem złamań, w przypadku nietolerancji lub przeciwwskazań do innych leków przeciw osteoporozie. Plaster należy nakleić na czystą, suchą, zdrową i nieuszkodzoną skórę tułowia poniżej talii, zmieniając miejsce aplikacji przy kolejnych założeniach. Dawkę terapii należy dostosować indywidualnie, zaczynając od 1 plastra. W przypadku terapii podtrzymującej należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. U kobiet po usunięciu macicy maksymalna dawka nie powinna przekraczać 100 µg/d, a u kobiet z zachowaną macicą - 50 µg/d. System skórny należy stosować 2 razy na tydzień, zmieniając plastry co 3 lub 4 dni przez 3 tygodnie, następnie robimy przerwę przez 1 tydzień, podczas której może wystąpić krwawienie. W przypadku kobiet po usunięciu macicy lub z ciężkimi objawami niedoboru estrogenów może być konieczne stosowanie terapii ciągłej. U kobiet z zachowaną macicą należy jednocześnie podawać progestagen przez co najmniej 12-14 dni cyklu. Nie zaleca się stosowania leczenia skojarzonego z progestagenem u kobiet po usunięciu macicy, chyba że wcześniej zdiagnozowano u pacjentki endometriozę.

Terapia hormonalna stosowana jest w leczeniu objawów niedoboru estrogenów, takich jak zaburzenia naczynioruchowe (uderzenia gorąca) oraz atrofia narządów moczowo-płciowych związana z menopauzą u kobiet po histerektomii. W przypadku kobiet z zachowaną macicą, konieczne jest dodatkowe stosowanie progestagenu w celu zapobiegania hiperplazji i raka endometrium.
Zaleca się również profilaktykę osteoporozy u kobiet po menopauzie, u których stwierdza się podwyższone ryzyko złamań w przyszłości, a także u tych, które nie tolerują lub mają przeciwwskazania do stosowania innych leków zalecanych w leczeniu osteoporozy.

Nadwrażliwość na którekolwiek składniki preparatu, rozpoznany rak piersi, podejrzewany rak estrogenozależny lub złośliwy nowotwory (np. rak endometrium), nieleczona atypowa hiperplazja endometrium, krwawienia z dróg rodnych, choroba zakrzepowo-zatorowa (np. zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna), skłonność do zakrzepów (np. niedobór białka C, białka S, antytrombiny), choroba tętnic (np. dławica piersiowa, zawał serca), choroba wątroby, porfiria, ciąża, karmienie piersią.