Łzy są naturalną wydzieliną oczu. W przypadku stanów zapalnych może pojawić się dodatkowy wysięk zapalny, spowodowany procesem zapalnym w gałce ocznej. Powoduje to zwiększoną przepuszczalność naczyń włosowatych, co skutkuje obecnością składników osocza krwi i komórek zapalnych w wysięku, a w przypadku ropy również bakterii.

Zapalenie spojówek jest najczęstszym stanem zapalnym gałki ocznej, jednakże nie są prowadzone szczegółowe statystyki dotyczące jego częstości występowania.

Patologiczny wyciek z oka charakteryzuje się nadmierną ilością płynu i/lub zmienioną konsystencją w porównaniu do naturalnych łez. Objawia się zazwyczaj zaczerwienieniem oczu. W przeciwieństwie do nadmiernego łzawienia, oczy pozostają blade.

W pierwszej kolejności wyciek występuje w kącikach oczu, gdzie jest łatwy do zauważenia. Duża ilość wycieku, zwłaszcza ropnego, może prowadzić do sklejania się rzęs i powiek. Rodzaj wycieku z worka spojówkowego może wskazywać na przyczynę zapalenia:

• wyciek o kolorze żółtym to wyciek ropny - związany z zakażeniem bakteryjnym;
• wyciek o kolorze białożółtym to wyciek śluzowo-ropny - występuje w łagodnych infekcjach bakteryjnych i chlamydialnych;
• wyciek o kolorze białym to wyciek śluzowy - występuje przy zespole suchego oka;
• przezroczysty wyciek to wyciek wodnisty - objaw zakażeń wirusowych lub toksycznej reakcji spojówki na leki.

Poniżej zestawienie dodatkowych cech zakażeń spojówki wywołanych przez bakterie, wirusy lub chlamydie.

Zgłoszenie się do lekarza w ciągu 1-2 dni od pojawienia się objawów jest konieczne w przypadku zakażeń oczu (zalecana jest wizyta w poradni, nie wymaga to udania się na SOR). Wyjątkiem są osoby noszące soczewki kontaktowe, które powinny natychmiast szukać pomocy, ponieważ istnieje ryzyko uszkodzenia rogówki. W przypadku chorób zakaźnych ważne jest przestrzeganie kilku podstawowych zasad: po dotknięciu oczu należy dokładnie umyć ręce, unikać wspólnego użytkowania ręczników i pościeli z domownikami, nie dzielić przyborów do makijażu, nie nosić soczewek kontaktowych podczas zakażenia i wyrzucić zainfekowane soczewki razem z płynem, unikać stosowania tych samych kropli lub maści do oczu.

Przeważnie zbieranie informacji i dokładne badanie okulistyczne, zawierające ocenę ostrości wzroku, sprawdzenie ruchomości gałek ocznych, przeprowadzenie badania w lampie szczelinowej oraz wziernikowanie dna oka, są wystarczające do postawienia diagnozy. W niektórych przypadkach lekarz może pobrać wymaz z worka spojówkowego do badań mikrobiologicznych, chociaż zwykle terapia rozpoczyna się na podstawie wyników badania klinicznego.