Badanie biopsji nerki polega na pobraniu niewielkiego fragmentu miąższu nerki do analizy mikroskopowej. Przed zabiegiem konieczne jest poddanie się badaniom USG układu moczowego, morfologii krwi obwodowej, INR, APTT, fibrynogenu oraz grupy krwi. Jeśli pacjent regularnie przyjmuje leki zmniejszające krzepliwość krwi, powinien o tym poinformować lekarza, który w razie konieczności dostosuje terapię. Biopsję nerki przeprowadza się za pomocą specjalnej igły biopsyjnej, która jest wprowadzana przez skórę pod kontrolą USG oraz z zastosowaniem znieczulenia miejscowego. Pacjent powinien być na czczo przed zabiegiem i leżeć na brzuchu z wałkiem pod brzuchem. Po zakończeniu zabiegu pacjent pozostaje w pozycji leżącej, zazwyczaj do następnego dnia, kiedy planowane jest kontrolne badanie morfologii krwi oraz USG nerki.

Wskazaniem do wykonania biopsji jest niezidentyfikowana przyczyna występowania dużego białkomoczu, krwiomoczu, ostrej niewydolności nerek oraz chorób układowych, takich jak toczeń rumieniowaty, zapalenie naczyń, reumatoidalne zapalenie stawów, sarkoidoza i niektóre postaci gammapatii monoklonalnych.

Biopsja nerki przeszczepionej może być konieczna nawet kilkakrotnie, jeśli istnieje podejrzenie odrzucenia przeszczepu lub innej przyczyny pogorszenia jej funkcji.

Przeciwwskazania do przeprowadzenia biopsji są brak jednej nerki, zaburzenia krzepnięcia krwi, wielotorbielowatość nerek, zmiany ropne w nerkach lub okolicznych tkankach, wodonercze, nowotwory nerek, liczne tętniaki tętniczek nerkowych, znacząca niedokrwistość (przy czym można ją skorygować przed zabiegiem) oraz ciężkie nadciśnienie tętnicze.

Po zabiegu pobrania wycinka nerki często obserwuje się przemijające krwinkomocz lub krwiomocz, natomiast poważne komplikacje, które wymagają interwencji chirurgicznej, są rzadkie (w około 0,1-0,2% przypadków).