Dławica piersiowa to objaw niedokrwiennej choroby serca, który manifestuje się bólem w klatce piersiowej spowodowanym brakiem tlenu dostarczanego do mięśnia sercowego w wystarczającej ilości. Ból zazwyczaj pojawia się podczas wysiłku fizycznego lub pod wpływem stresu, ale może też wystąpić spontanicznie.

Diagnozę stabilnej dławicy piersiowej stawia się, jeśli objawy nie nasilają się w ciągu ostatnich dwóch miesięcy.

Najczęstszą przyczyną dławicy piersiowej jest miażdżyca, czyli przewlekła choroba zapalna tętnic prowadząca do powstania blaszek miażdżycowych w ich ścianach, co prowadzi do zwężenia tętnic.

Dławica piersiowa może być pierwszym sygnałem choroby wieńcowej. U kobiet zdarza się to częściej niż u mężczyzn, może także wystąpić u osób, które już wcześniej otrzymały diagnozę choroby wieńcowej. Typowo dławica piersiowa stabilna pojawia się po 40. roku życia u mężczyzn i po 50. roku życia u kobiet. Ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej wzrasta wraz z wiekiem oraz obecnością czynników ryzyka, takich jak: wysoki poziom cholesterolu, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, historia choroby wieńcowej w rodzinie, obecność miażdżycy tętnic mózgowych lub obwodowych.

Należy szybko skonsultować się z lekarzem.

Podczas oczekiwania na pomoc medyczną, zapewnij choremu wygodną pozycję oraz dostęp do świeżego powietrza. Jeśli osoba straci przytomność, ułóż ją w ustalonej pozycji bocznej.

W przypadku nagłego zatrzymania krążenia, natychmiast udziel pierwszej pomocy zgodnie z zaleceniami dla takiej sytuacji.

Leczenie dławicy piersiowej może być podzielone na dwie główne metody: inwazyjną i zachowawczą.

Leczenie inwazyjne obejmuje przezskórną angioplastykę wieńcową (PCI) oraz pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG). Angioplastyka wieńcowa polega na rozszerzeniu zwężonej lub całkowicie zamkniętej tętnicy wieńcowej za pomocą specjalnego cewnika z balonikiem. Stent, czyli proteza naczyniowa, jest wprowadzany do tętnic wieńcowych w celu utrzymania ich drożności i zapobieżenia ponownemu zwężeniu naczynia.

Pomostowanie tętnic wieńcowych, znane jako by-passy, polega na wszczepieniu pomostów do tętnic wieńcowych w celu omijania zamkniętych obszarów. Jest to zabieg wykonywany przez kardiochirurga i wymaga rozcięcia klatki piersiowej.

Preferowaną metodą leczenia dławicy piersiowej jest angioplastyka wieńcowa ze względu na jej mniejszą inwazyjność. Jednakże czasami konieczne jest również wykonanie pomostowania tętnic wieńcowych. Decyzję o metodzie leczenia podejmuje tzw. Kardiogrupa, składająca się z kardiochirurga, kardiologów inwazyjnych i nieinwazyjnych, oraz innych specjalistów.

Leczenie zachowawcze obejmuje farmakoterapię oraz zmianę stylu życia w celu zmniejszenia czynników ryzyka choroby wieńcowej, takich jak palenie tytoniu, otyłość, wysoki poziom cholesterolu, cukrzyca i nadciśnienie tętnicze.

Choroba nie jest całkowicie uleczalna, jednak możliwe jest spowolnienie jej postępu poprzez działania mające na celu zahamowanie rozwoju miażdżycy. Konieczna jest regularna kontrola w gabinecie kardiologicznym, systematyczne zażywanie zaleconych leków, w tym aspiryny i preparatów obniżających poziom "złego" cholesterolu do właściwych wartości.

Najważniejszym celem jest zapobieganie postępowi miażdżycy poprzez zmniejszenie ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Podstawowe środki obejmują:

• rzucenie palenia tytoniu (zarówno aktywnego, jak i biernego)
• redukcję nadwagi lub otyłości
• wprowadzenie zdrowej diety zawierającej jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe oraz ograniczenie tłuszczów nasyconych i trans, a także zmniejszenie spożycia soli
• zwiększenie aktywności fizycznej, w tym ćwiczenia aerobowe o umiarkowanej intensywności przez co najmniej 30 minut, minimum 5 razy w tygodniu