Badanie elektromiograficzne (EMG) służy do monitorowania reakcji mięśni na elektryczną stymulację nerwu, co pozwala ocenić ich pobudliwość.

Lekarz zleca badanie elektromiograficzne w sytuacjach, gdy istnieje podejrzenie uszkodzenia układu nerwowego lub mięśniowego na obwodzie. Wskazaniem do przeprowadzenia elektromiografii jest obecność osłabienia mięśnia lub grupy mięśni, konieczność różnicowania przyczyn bólów nerwowych oraz zespołów uciskowych, na przykład zespołu cieśni nadgarstka.

Istnieją dwie metody elektromiografii: badanie elementarne oraz badanie globalne. W pierwszej z nich analizuje się pojedyncze jednostki ruchowe, czyli mięśnie unerwiane przez konkretny nerw. Natomiast w drugiej metodyce ocenia się wszystkie grupy mięśni w kończynie. Podczas elektromiografii elementarnej nerw jest stymulowany za pomocą elektrody igłowej, wprowadzanej przez skórę w okolicę nerwu. Natomiast w elektromiografii globalnej używa się elektrod przymocowanych do skóry. W obu badaniach stymulacja nerwów powoduje, że pacjent odczuwa rytmiczne skurcze mięśni, które czasem mogą być odczuwane jako bolesne.

Elektromiografię elementarną przeprowadza się z użyciem elektrody igłowej, wprowadzanej prostopadle do powierzchni skóry, aż do badanego mięśnia. Kolejne nakłucia elektrody są wykonywane co 2 cm od początkowego. Następnie przeprowadza się stymulację mięśnia i rejestruje jego minimalny oraz maksymalny skurcz.

Elektromiografia globalna polega na zastosowaniu elektrod powierzchniowych, przyklejanych do skóry.

Przed wykonaniem elektromiografii nie jest konieczne specjalne przygotowanie ani odstawienie przyjmowanych leków. Jednakże zaleca się poinformowanie lekarza o przyjmowaniu aspiryny, acenokumarolu lub leków przeciwpłytkowych przed badaniem.

W literaturze nie ma określonych warunków, które całkowicie wykluczają przeprowadzenie elektromiografii. Istnieją jednak sytuacje, o których należy powiadomić lekarza przed wykonaniem badania, takie jak: wszczepiony kardiowerter-defibrylator, ciąża oraz skłonność do obrzęku chłonnego kończyn.

Po skanowaniu mogą wystąpić przede wszystkim lokalne komplikacje. Pacjent może doświadczać bólu lub osłabienia mięśnia poddanego stymulacji, które mogą utrzymywać się nawet przez kilka godzin. Zakażenia w miejscu badania są rzadkie.