to jedna z najmniejszych bakterii, nieposiadająca ściany komórkowej, a jedynie błonę komórkową. Najczęstszymi objawami zakażenia są infekcje dróg oddechowych i ostre zapalenie oskrzeli, a także zapalenie płuc. Objawy spoza dróg oddechowych (np. zapalenie mózgu, niedokrwistość hemolityczna, zapalenie serca) są rzadkie i mogą występować z zakażeniami dróg oddechowych lub niezależnie. Źródłem zakażenia jest zarażona osoba. Zakażenie rozprzestrzenia się drogą kropelkową, a okres wylęgania wynosi 2–3 tygodnie.

Bakteria ta może powodować przypadki zapalenia płuc w rodzinach lub innych grupach ludzi, jak internaty, koszary, szkoły. Liczba zachorowań (w okresach międzyepidemicznych) wzrasta latem i na wiosnę. Co kilka lat zauważa się ogniska epidemii, zwłaszcza w dużych skupiskach ludzi.

to bakteria, która jest powodem zapaleń cewki moczowej (nierzeżączkowego) u mężczyzn oraz zapalenia szyjki macicy lub narządów miednicy mniejszej u kobiet. Bakteria przenosi się drogą płciową.

Najważniejsze mykoplazmy powodujące infekcje u ludzi to oraz grupa mykoplazm genitalnych - , , .

Zakażenia Mycoplasma pneumoniae występują na całym świecie przez cały rok, częściej w miesiącach jesiennych w klimacie umiarkowanym. Co kilka lat obserwuje się epidemie. Bakteria wywołuje objawy ze strony układu oddechowego i dolnych dróg oddechowych we wszystkich grupach wiekowych, najczęściej jednak u osób w przedziale wiekowym 5–20 lat.

Do epidemii dochodzi głównie w zamkniętych populacjach, takich jak szkoły czy koszary wojskowe, większość przypadków występuje spontanicznie lub rodzinnie. Zachorowania w rodzinach zwykle występują seryjnie z 2–3-tygodniowymi przerwami. Dorośli przeważnie nabywają zakażenie poprzez kontakt z dziećmi. Do zakażenia Mycoplasma pneumoniae dochodzi drogą kropelkową.

Na całym świecie szacunkowe dane dotyczące rozpowszechnienia M. genitalium wahają się od 1 do 4% wśród mężczyzn i od 1 do 6,4% wśród kobiet.

Czynniki ryzyka zakażenia M. genitalium:

• młody wiek
• palenie tytoniu
• niedawne stosunki seksualne
• duża liczba partnerów seksualnych.

Zakażenie często przebiega bezobjawowo. Jeśli dochodzi do pojawienia się objawów, najczęściej występują:

• infekcja nosa i gardła
• gwałtowne zapalenie oskrzeli
• zapalenie płuc.

Zapalenie płuc spowodowane przez bakterię M. pneumoniae jest znane jako „atypowe zapalenie płuc”. Jest to zazwyczaj łagodna choroba, która rozwija się stopniowo, wykazując objawy, takie jak ból głowy, złe samopoczucie, niska gorączka i czasami ból gardła.

Często pojawia się też kaszel - zarówno suchy, jak i mokry, często prowadzący do bólu w klatce piersiowej i duszności. Nieprawidłowości pozapłucne, takie jak hemoliza lub zwiększone stężenie enzymów wątrobowych, mogą również występować.

Większość pacjentów wyzdrowieje bez konieczności antybiotykoterapii, chociaż zakażenie M. pneumoniae może pogorszyć objawy astmy.

Jedną z chorób spowodowanych przez mykoplazmy jest nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej u mężczyzn. Objawy tej choroby to ból podczas oddawania moczu, swędzenie zewnętrznego ujścia cewki moczowej, częstomocz, ropny wyciek z cewki i inne.

Objawy związane z zakażeniem M. genitalium u kobiet są często niespecyficzne, ale mogą obejmować wydzieliny z pochwy, świąd, objawy dyzuryczne i dyskomfort w miednicy. Zakażenie to może również prowadzić do zapalenia narządów miednicy mniejszej.

Jeśli pojawią się wymienione objawy, należy skonsultować się z lekarzem w celu oceny możliwości wystąpienia mykoplazmozy i ewentualnego leczenia.

Większość infekcji wywołanych przez Mycoplasma pneumoniae pozostaje nierozpoznana, ponieważ objawy są podobne do innych chorób dróg oddechowych. Diagnoza jest podejrzewana tylko w przypadku trwającej choroby lub wystąpienia objawów pozapłucnych. Charakterystyczne cechy zapalenia płuc spowodowanego przez mykoplazmę to widoczne zmiany na zdjęciach rentgenowskich bez wyraźnych objawów fizycznych. Hodowla Mycoplasma pneumoniae na specjalnych podłożach jest uciążliwa i czasochłonna, dlatego rzadko jest stosowana w diagnostyce. Najpopularniejsze metody to testy wykrywające przeciwciała we krwi i badanie RT-PCR z pobranego wymazu. W przypadku zakażeń układu płciowego przez mykoplazmę, diagnostyka z materiałów z dolnych dróg płciowych jest rzadko konieczna z powodu powszechności organizmów w populacji zdrowych osób, co może prowadzić do niejednoznacznych wyników.

Zapalenie płuc wywołane przez Mycoplasma pneumoniae jest zazwyczaj chorobą samoograniczającą się, która nie zagraża życiu. Antybiotyki skracają czas trwania choroby i zmniejszają zakaźność poprzez zmniejszenie kaszlu. Chociaż leczenie przeciwbakteryjne łagodzi objawy zakażenia, drobnoustroje zazwyczaj nie zostają całkowicie usunięte z dróg oddechowych. Hodowle mikrobiologiczne mogą nadal dawać wynik dodatni nawet po skutecznej antybiotykoterapii.

Większość pacjentów leczonych z powodu infekcji wywołanych przez mykoplazmy nie potrzebuje kontroli po zakończeniu leczenia. Tylko w sytuacji, gdy wystąpiły objawy zakażenia poza płucami, konieczna może być dalsza obserwacja.

Nie ma specyficznych sposobów zmniejszających ryzyko zachorowania na mykoplazmozę. Nie ma również szczepionek ani żadnych leków, które umożliwiałyby zapobieganie w tym obszarze.