Zakażenia występują na całym świecie przez cały rok, częściej w miesiącach jesiennych w klimacie umiarkowanym. Co kilka lat obserwuje się epidemie. Bakteria wywołuje objawy ze strony układu oddechowego i dolnych dróg oddechowych we wszystkich grupach wiekowych, najczęściej jednak u osób w przedziale wiekowym 5–20 lat.

Do epidemii dochodzi głównie w zamkniętych populacjach, takich jak szkoły czy koszary wojskowe, większość przypadków występuje spontanicznie lub rodzinnie. Zachorowania w rodzinach zwykle występują seryjnie z 2–3-tygodniowymi przerwami. Dorośli przeważnie nabywają zakażenie poprzez kontakt z dziećmi. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową.

Na całym świecie szacunkowe dane dotyczące rozpowszechnienia wahają się od 1 do 4% wśród mężczyzn i od 1 do 6,4% wśród kobiet.

Czynniki ryzyka zakażenia :

• młody wiek
• palenie tytoniu
• niedawne stosunki seksualne
• duża liczba partnerów seksualnych.

Zakażenie Mycoplasma pneumoniae często występuje bezobjawowo. Jeśli jednak się objawia, najczęstsze objawy to infekcje górnych dróg oddechowych, ostre zapalenie oskrzeli oraz zapalenie płuc.

Zarażenie górnych dróg oddechowych i nagłe zapalenie oskrzeli, spowodowane zakażeniem , powodują objawy podobne do infekcji górnych dróg oddechowych i ostrego zapalenia oskrzeli wywołanych przez inne rodzaje drobnoustrojów. Zwykle obejmują one kaszel, ból gardła, katar i ból ucha. Kaszel jest najczęstszym objawem - może być suchy lub mokry. Może towarzyszyć mu świszczący oddech. Kaszel może być minimalnie dokuczliwy lub przewlekły, co jest charakterystyczne dla ostrego zapalenia oskrzeli. Czasami może również wystąpić zapalenie zatok.

Zapalenie płuc spowodowane przez bakterie Mycoplasma pneumoniae jest określane jako "atypowe zapalenie płuc". Jest to zazwyczaj łagodna infekcja, charakteryzująca się stopniowym narastaniem objawów, takich jak ból głowy, złe samopoczucie, gorączka i czasami ból gardła.

Typowym objawem zapalenia płuc wywołanego przez M. pneumoniae jest kaszel, który może być suchy lub mokry, mogący towarzyszyć ból w klatce piersiowej lub duszność. Choroba ta często wywołuje także inne objawy zakażenia górnych dróg oddechowych, takie jak katar, zapalenie ucha środkowego czy zapalenie zatok.

W porównaniu z innymi rodzajami zapaleń płuc, zapalenie spowodowane przez Mycoplasmę pneumoniae częściej wiąże się z łagodnymi nieprawidłowościami pozapłucnymi, takimi jak hemoliza czy zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych. Większość pacjentów wyzdrowieje bez konieczności antybiotykoterapii.

Zakażenie Mycoplasmą pneumoniae może pogorszyć objawy astmy u pacjentów.

Natomiast Mycoplasma genitalium może być przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn, wywołując objawy takie jak ból podczas oddawania moczu, swędzenie zewnętrznego ujścia cewki moczowej czy ropny wyciek z cewki. Natomiast u kobiet zakażenie Mycoplasmą genitalium może powodować zapalenie narządów miednicy mniejszej.

Jeśli doświadczysz wymienionych objawów, koniecznie skonsultuj się z lekarzem w celu zbadania podejrzenia zakażenia mykoplazmami i ewentualnego podjęcia leczenia.

Większość zakażeń jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ objawy są podobne do infekcji wywołanych przez inne patogeny. Diagnozę mykoplazmatycznego zapalenia płuc można postawić, gdy choroba się przedłuża lub gdy pojawią się objawy pozapłucne. Charakterystyczne cechy mykoplazmatycznego zapalenia płuc to istotne zmiany w badaniach RTG płuc, przy braku zmian w badaniach osłuchowych. Hodowla jest możliwa, ale jest czasochłonna i wymaga specjalnych warunków, dlatego nie jest zalecana do rutynowej diagnostyki. Bardzo pomocne są testy wykrywające przeciwciała we krwi. Do diagnozy infekcji Mycoplasmą pneumoniae wykorzystuje się także badania RT-PCR, które mogą być wykonane na np. wymazach z gardła czy plwocinie.

W przypadku diagnozy mykoplazmoz genitalnych, rzadko potrzebne jest pobranie materiału z dolnych dróg płciowych. Ze względu na powszechność tych mikroorganizmów u zdrowych osób, dodatni wynik testu nie zawsze oznacza obecność infekcji.

Zakażenia górnych dróg oddechowych spowodowane przez bakterię nie wymagają stosowania leków przeciwbakteryjnych. W przypadku zapalenia płuc wywołanego przez tę bakterię zaleca się zazwyczaj przyjmowanie antybiotyków przez okres 10-14 dni.

W przypadku zakażeń spowodowanych przez mykoplazmy genitalne również zaleca się stosowanie antybiotyków.

Zapalenie płuc spowodzone przez bakterię Mycoplasma pneumoniae jest zazwyczaj łagodną chorobą, która nie zagraża życiu. Stosowanie antybiotyków skraca czas trwania choroby oraz zmniejsza kaszel, co zmniejsza zakaźność. Jednakże, mimo że leczenie antybiotykami łagodzi objawy, bakterie zazwyczaj nie są całkowicie eliminowane z dróg oddechowych. Wyniki badania mikrobiologicznego w kierunku Mycoplasma pneumoniae mogą pozostawać dodatnie przez wiele miesięcy pomimo skutecznej antybiotykoterapii.

Większość pacjentów leczonych z powodu infekcji wywołanych przez mykoplazmy nie potrzebuje dalszego monitorowania po zakończeniu leczenia. Jedynie w sytuacji, gdy wystąpiły objawy pozapłucne zakażenia , konieczne może być kontynuowanie obserwacji.

Brak konkretnych sposobów na zmniejszenie ryzyka zachorowania na mykoplazmozę. Nie ma także dostępnych szczepionek ani leków, które mogłyby zapobiec temu schorzeniu.