Analiza ma za zadanie określić poziom żelaza we krwi.

Wartości referencyjne to 17,7–35,9 µmol/l (90–200 µg/dl) u mężczyzn i 11,1–30,1 µmol/l (60–170 µg/dl) u kobiet.

Badanie stężenia żelaza jest zazwyczaj zlecane w przypadku podejrzenia niedokrwistości. Objawy, które mogą sugerować niedokrwistość to osłabienie, łatwe męczenie się i blada skóra. Zazwyczaj badanie stężenia żelaza zostaje przeprowadzone równolegle z badaniem morfologii krwi lub jest kolejnym etapem diagnozy po stwierdzeniu niedokrwistości. Niedobór żelaza jest częstym powodem niedokrwistości niedobarwliwej, co objawia się obniżeniem stężenia hemoglobiny w krwince czerwonej. Przyczyną tego może być niedobór żelaza w organizmie. Badanie to może również obejmować badanie stężenia transferyny lub całkowitą zdolność wiązania żelaza (TIBC).

Badanie stężenia żelaza może być również zalecane w przypadku podejrzenia niedoboru tego składnika z powodu zbyt małej podaży w diecie lub utraty organizmu, na przykład przez krwotoki. Niedobór żelaza może być podejrzewany również przy chorobach nowotworowych, zaburzeniach wchłaniania czy chorobach nerek.

Wskazane jest także przeprowadzenie tego badania przy chorobach, które wiążą się z nadmiernym stężeniem żelaza, takich jak hemochromatoza, niedokrwistość hemolityczna, choroby wątroby, nadmierna suplementacja żelaza, częste transfuzje krwi lub stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych.

Krew jest pobierana z żyły pacjenta. Następnie surowica jest odwirowywana, a stężenie żelaza jest oznaczane w laboratorium.

Przed przystąpieniem do badania nie ma konieczności specjalnego przygotowania, a wykonanie go na czczo nie jest wymagane.

Nie ma żadnych powodów do obaw.

Miejsce wkłucia może powodować powstanie siniaka, który powinien zniknąć w przeciągu kilku dni.