Przerośnięty fragment błony śluzowej szyjki macicy to polip. Jest to zmiana łagodna, a ryzyko zezłośliwienia wynosi jedynie 0-0,1%. Chociaż w większości przypadków obecność polipa nie powoduje niepokoju, może on powodować uciążliwe objawy, które skłaniają do wizyty u ginekologa.

Polip szyjki macicy zwykle ma kształt zbliżony do łzy lub płatka o różnorodnym kolorze, od różowego do fioletowego lub czerwonego, i posiada błyszczącą powierzchnię. Może osiągać różne rozmiary, ale zwykle nie przekracza 3 cm. Występuje głównie w kanale szyjki macicy, chociaż w rzadszych przypadkach może również pojawić się w części pochwowej.

Polip szyjki macicy często występuje u kobiet, zazwyczaj w okresie rozrodczym i po 40. roku życia. Im starsza kobieta, tym większe ryzyko wystąpienia zmian.

Szacuje się, że aż 25% przypadków polipu szyjki macicy współistnieje z polipami endometrium (które znajdują się w jamie macicy).

Polip szyjki macicy często nie wywołuje żadnych symptomów, a zazwyczaj jest wykrywany podczas rutynowej wizyty u ginekologa, gdy osiąga rozmiary ziarna grochu.

Może on być przyczyną nietypowych objawów związanych z układem rozrodczym, takich jak nieprawidłowe krwawienia menstruacyjne, krwawienia międzymiesiączkowe, krwawienie po stosunku lub pojawienie się krwistych wydzielin podczas lub po stosunku lub po badaniu ginekologicznym. Inne dolegliwości, które mogą sugerować obecność polipa, to nadmierna biaława śluzowa wydzielina pochwy, z krwią lub bez. Warto zauważyć, że obecność polipa szyjki macicy zwiększa ryzyko zakażeń i zapaleń błony śluzowej szyjki macicy.

Dlatego w przypadku trudności w leczeniu upławów, ginekolog może podejrzewać obecność niewidocznego polipa znajdującego się wewnątrz szyjki macicy.

Jeśli wystąpią symptomy polipów szyjki macicy, należy skonsultować się z lekarzem ginekologiem. Objawy te mogą być niespecyficzne i występować również przy innych, bardziej poważnych schorzeniach narządu rodnego. Dlatego ważne jest szybkie skonsultowanie się z specjalistą.

Pierwszym etapem diagnozy polipa szyjki macicy jest wywiad przeprowadzany przez ginekologa, który pyta pacjentkę o jej dolegliwości i obserwowane objawy. Kolejnym krokiem jest badanie dwuręczne przezpochwowe oraz oględziny szyjki macicy podczas rutynowej wizyty. W przypadku zauważenia podejrzanych zmian, ginekolog zaleca wykonanie USG przezpochwowego, najlepiej między 5. a 10. dniem cyklu menstruacyjnego, po zakończeniu krwawienia.

Jeśli wciąż istnieją wątpliwości co do diagnozy, ginekolog może zalecić histeroskopię diagnostyczną, która pozwoli na dokładniejszą ocenę struktur wewnętrznych macicy. Dodatkowe badania mogą pomóc w odróżnieniu polipa szyjki macicy od innych schorzeń, takich jak mięśniak macicy. W przypadku podejrzenia infekcji dróg rodnych, lekarz może również zlecić dodatkowe testy laboratoryjne.

Ostateczne potwierdzenie diagnozy polipa szyjki macicy możliwe jest po usunięciu zmiany i przeprowadzeniu badania histopatologicznego.

Metodą leczenia polipa szyjki macicy jest polipektomia, czyli usunięcie polipa. Zabieg ten odbywa się w warunkach szpitalnych, zazwyczaj podczas jednodniowego pobytu, w znieczuleniu ogólnym w pozycji ginekologicznej. Procedurę rozpoczyna się od wprowadzenia wziernika do pochwy, by uwidocznić szyjkę macicy. Następnie lekarz chwyta polip za pomocą specjalnych narzędzi, takich jak kleszcze, nożyczki lub skalpel, po czym usuwa go poprzez ukręcenie. Usunięty polip jest następnie wysyłany do badania histopatologicznego pod mikroskopem.

Zazwyczaj zabieg polipektomii przeprowadza się jednocześnie z wyłyżeczkowaniem kanału szyjki i jamy macicy, celem zapobieżenia wznowie oraz zwiększenia skuteczności usunięcia polipa w całości. Dodatkowo pozwala to usunąć potencjalnie niewidoczne gołym okiem małe polipy oraz wykluczyć obecność raka endometrium.

W większości sytuacji podczas procedury udaje się całkowicie usunąć polipa szyjki. W przypadku każdej pacjentki istnieje ryzyko wznowy, wynikające z predyspozycji danej osoby lub gdy nie udało się usunąć polipa w całości.

Po usunięciu polipa szyjki macicy i otrzymaniu wyniku badania histopatologicznego należy skonsultować się z ginekologiem w celu ustalenia potrzeby dalszej obserwacji i ewentualnego leczenia.