Nie ma dokładnych statystyk dotyczących częstotliwości występowania przemijającego ataku niedokrwiennego w Polsce. Co roku notuje się około 60-70 tysięcy udarów mózgu. Badania naukowe wskazują, że aż 23% pacjentów z udarem mózgu doświadczyło przemijającego ataku niedokrwiennego przed samym udarem. Biorąc pod uwagę liczbę udarów w Polsce, można przypuszczać, że między 13 800 a 16 100 osób rocznie przechodzi przemijający atak niedokrwienny, który później prowadzi do udaru. Należy jednak pamiętać, że wiele osób, u których objawy ustępują, nie zgłasza się do lekarza, dlatego określenie dokładnej liczby osób z przemijającym atakiem niedokrwiennym jest trudne.

Z osób mających doświadczenie z przemijającym atakiem niedokrwiennym przed udarem, u 17% atak wystąpił w dniu udaru, u 9% dzień przed udarem, a u 43% w ciągu 7 dni przed udarem.

Objawy przejściowego niedokrwienia mózgu zależą od obszaru dotkniętego niedokrwieniem i mogą przybierać różne formy. Najczęściej objawy są związane z zaburzeniami mowy, słuchu, widzenia, czy koordynacji ruchowej. Mogą również manifestować się w postaci przemijającego zaniewidzenia na jedno oko.

Częściej objawy TIA są związane z obszarami mózgu zaopatrywanymi przez tętnice przednie, natomiast rzadziej przez tylną część koła tętniczego mózgu. Objawy te, mniej charakterystyczne dla udaru czy TIA, mogą sprawiać trudności w diagnozie różnicowej.

W przypadku stwierdzenia przyczyny TIA konieczne jest odpowiednie leczenie. Osoby z zaburzeniami rytmu serca, takimi jak migotanie przedsionków, powinny rozważyć przyjmowanie antykoagulantów, które zapobiegają tworzeniu się skrzepów. U pacjentów z dużym zwężeniem tętnic szyjnych może być konieczna endarterektomia, czyli operacja usunięcia blaszek miażdżycowych. Osoby niekwalifikujące się do operacji powinny stosować statyny, które obniżają poziom cholesterolu i stabilizują blaszki miażdżycowe. Ponadto, pacjenci niewłaściwie leczeni antykoagulantami powinni przyjmować leki hamujące krzepnięcie krwi, takie jak kwas acetylosalicylowy, znany jako aspiryna.

Po przebytym epizodzie TIA zaleca się ocenę obecności chorób przewlekłych oraz skuteczność dotychczasowego leczenia, takich jak nadciśnienie, hiperlipidemia, cukrzyca czy choroba niedokrwienna serca, oraz odpowiednie modyfikacje w leczeniu. Dodatkowo, zaleca się pacjentom zmianę stylu życia w celu zmniejszenia ryzyka udaru, poprzez zaprzestanie palenia, regularną aktywność fizyczną oraz kontrolę masy ciała.

Objawy neurologiczne w przebiegu TIA ustępują samoistnie, co często powoduje bagatelizowanie tego stanu przez pacjentów i ich bliskich. Należy jednak pamiętać, że TIA może być prekursem udaru mózgu, który może prowadzić do trwałych problemów neurologicznych.

Statystycznie, po pierwszym epizodzie TIA udar mózgu może wystąpić u różnie szacowanych odsetków pacjentów w różnych okresach czasu. Istotne jest jednak, że większość udarów po TIA pojawia się w ciągu pierwszych 48 godzin. Dlatego też objawy TIA powinny być traktowane poważnie i leczone jak udar mózgu.

Do oceny ryzyka wystąpienia udaru po TIA przydatna jest skala ABCD2. Im wyższa liczba punktów wskazuje na skali, tym większe ryzyko udaru. Ważne jest znalezienie przyczyny TIA i jej eliminacja, aby zapobiec przyszłym schorzeniom.

Po niedokrwiennym ataku przemijającym zaleca się stosowanie kwasu acetylosalicylowego dożywotnio lub, jeśli jest niewłaściwie tolerowany, innych leków przeciwpłytkowych. W przypadku wystąpienia niektórych zaburzeń rytmu serca, szczególnie migotania przedsionków, zamiast kwasu acetylosalicylowego zaleca się stosowanie antykoagulantów (inaczej nazywanych lekami rozrzedzającymi krew).

Inne leki stosowane są w leczeniu czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, jak omówiono powyżej. Osoby przeżywające przemijający atak niedokrwienny i mające stwierdzoną miażdżycę tętnic doprowadzających krew do mózgu powinny przyjmować statyny (leki obniżające poziom cholesterolu oraz redukujące ryzyko oderwania blaszki miażdżycowej, zmniejszające ryzyko udaru niedokrwiennego mózgu).

Sposoby zapobiegania przemijającemu atakowi niedokrwiennemu mózgu są podobne do tych stosowanych w zapobieganiu udarowi mózgu niedokrwiennemu. Czynniki ryzyka są takie same w obu przypadkach.

Osoby najbardziej narażone na udar mózgu to osoby starsze (powyżej 65. roku życia), z wysokim ciśnieniem tętniczym powyżej 140/90 mmHg, z migotaniem przedsionków i innymi zaburzeniami rytmu serca, zwężeniami tętnic doprowadzających krew do mózgu, wysokim poziomem cholesterolu, palące, z nadwagą, prowadzące siedzący tryb życia, szczególnie jeśli udary występowały już w rodzinie. Dlatego ważne jest skuteczne leczenie tych schorzeń.

Aby zapobiec chorobie, zaleca się ograniczenie spożycia soli i tłuszczu w codziennej diecie. Dodatkowo zalecana jest dieta śródziemnomorska, bogata w owoce i warzywa, a zawierająca mniejsze ilości mięsa.

W profilaktyce pierwotnej przemijającego ataku niedokrwiennego mózgu zaleca się odpowiednie leczenie lub unikanie wspomnianych wcześniej czynników ryzyka oraz stosowanie właściwej diety.