Torbiele wątroby to przestrzenie wypełnione płynem znajdujące się w wątrobie. Mogą być porównywane do bańki lub balonika. Torbiele mogą być łagodne lub nowotworowe, zależnie od charakteru. Istnieją różne typy torbieli wątroby, w tym nienowotworowe i nowotworowe. Torbiele nienowotworowe mogą być wrodzone, uwarunkowane genetycznie, nabyte, powstałe na skutek urazu lub zarażenia. Natomiast torbiele nowotworowe, takie jak torbielakogruczolak czy naczyniakomięsak, są rzadsze.

Torbiel prosta wątroby to często pojedyncza, regularna lub owalna zmiana o średnicy do 10 cm, ale może występować kilka torbieli różnej wielkości. Miąższ wątroby poza torbielami jest normalny. Torbiele wątroby są dość powszechne. Torbiele proste wątroby zwykle nie objawiają się i są wykrywane przypadkowo podczas innych badań obrazowych, takich jak USG brzucha. Duże torbiele (powyżej 10 cm) mogą powodować ból, dyskomfort, uczucie pełności i ucisku w górnej części brzucha. Czasem mogą występować wzdęcia i wymioty. Wyjątkowo może pojawić się żółtaczka, wodobrzusze i utrudnienia w odpływie krwi przez żyły wątrobowe. Ostre bóle w prawej górnej części brzucha mogą wskazywać na krwawienie do torbieli.

Rozpoznanie torbieli prostych zazwyczaj opiera się na charakterystycznych cechach w badaniach obrazowych - USG lub tomografii komputerowej brzucha. Leczenie jest zalecane jedynie u pacjentów z objawami torbieli. Leczenie torbieli prostych polega na ich usunięciu. Torbiele proste wątroby nie stanowią przeciwwskazania do ciąży. U kobiet w ciąży zaleca się regularne badania kontrolne USG.

Wewnątrzwątrobowe torbiele żółciowe to rzadką formą torbieli wątroby, powstających jeszcze w okresie rozwoju płodowego.

Objawy pojawiają się najczęściej u dorosłych i związane są z infekcją dróg żółciowych, objawiając się bólem brzucha, gorączką oraz żółtaczką. Czasem jedynymi symptomami są gorączka i przemijająca żółtaczka.

Rozpoznanie opiera się głównie na badaniach obrazowych, takich jak USG czy tomografia komputerowa brzucha.

Leczenie polega na usunięciu fragmentu wątroby, w której znajduje się torbiel, a następnie przekazaniu jej do badań histopatologicznych, ze względu na ryzyko rozwoju raka nabłonka dróg żółciowych.

Torbiele powstałe wskutek tępych urazów wątroby, zwane torbiami pourazowymi, są rzadkie, w przeciwieństwie do torbieli przewlekłych, które powstają w wyniku przewlekłego uszkodzenia wątroby. Diagnoza oraz objawy torbieli pourazowych zależą od rodzaju oraz rozległości uszkodzeń wątroby. W niektórych przypadkach leczenie operacyjne nie jest konieczne - czasem wystarczy drenaż zewnętrzny, czyli opróżnienie torbieli. W sytuacjach, w których uszkodzenia miąższu wątroby są rozległe, zwłaszcza gdy w torbieli obecna jest żółć, konieczne może okazać się usunięcie części lub nawet całej wątroby.

Pochodzące z wątroby nowotwory torbielowate, zarówno pierwotne jak i przerzutowe, są rzadkie. Najczęściej spotykane są torbielakogruczolaki, torbielakogruczolakoraki i naczyniakomięsaki. Przerzuty do wątroby mogą również przybierać postać torbieli, często powstają z nowotworów neuroendokrynnych, nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego, raka piersi i czerniaka.

Diagnoza i leczenie zależą od rodzaju i zaawansowania choroby nowotworowej.

Torbiele pasożytnicze pojawiają się w wyniku obecności pasożytów w wątrobie, głównie są to torbiele bąblowcowe. U ludzi możliwe jest zarażenie czterema gatunkami tasiemca bąblowcowego: Echinococcus granulosus (bąblowica jednojamowa), Echinococcus multilocularis (bąblowica wielojamowa), Echinococcus oligarthus i Echinococcus vogelii. Objawy torbieli pasożytniczych są obecne tylko u niektórych zakażonych osób i zależą od lokalizacji, rozmiaru, rozwoju oraz życiowości torbieli bąblowcowych, a także od ewentualnych powikłań.

Echinokokoza często objawia się pojedynczą torbą wątrobową, natomiast w przypadku alweokokozy mogą występować zmiany również poza wątrobą. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu torbieli bąblowcowych, zwłaszcza w przypadku alweokokozy, gdzie wcześniejsze wykrycie i radykalne usunięcie ognisk chorobowych są kluczowe dla rokowania. W przypadku bardzo zaawansowanego stadium alweokokozy, gdy nie ma możliwości usunięcia zmian wątrobowych, lub gdy choroba doprowadziła do niewydolności wątroby, transplantacja wątroby może być rozważana.

Zwyrodnienie wielotorbielowate wątroby to schorzenie charakteryzujące się obecnością dużej liczby torbieli wątroby, podobnych do torbieli prostych, ale zwykle większych. Choroba może występować samodzielnie, co ma korzystne rokowanie, często przebiega bezobjawowo, lub może współistnieć z zwyrodnieniem wielotorbielowatym nerek, częściej w postaci autosomalnie dominującej niż recesywnej.

Leczenie stosuje się w przypadku objawowych torbieli, co obejmuje operacyjne usunięcie lub aspirację przezskórną (czyli opróżnienie torbieli przez nakłucie skóry). W przypadku pacjentów z nasilonymi objawami i dużą ilością torbieli konieczne może być przeszczepienie wątroby.

Nie jest możliwe jednoznaczne określenie, dlaczego cysty rosną, ponieważ nie istnieją jednoznaczne reguły dotyczące ich wzrostu. Rozmiar torbieli może różnić się w zależności od typu i mechanizmu powstania. Należy jednak zauważyć, że nie wszystkie torbiele zwiększają swoje rozmiary.

W niektórych przypadkach może nastąpić samoistne wchłonięcie torbieli wątroby, zwłaszcza gdy mają one niewielkie rozmiary.