Składnikiem aktywnym preparatu jest iwabradyna, substancja działająca na zmniejszenie częstotliwości rytmu serca poprzez kontrolowanie depolaryzacji węzła zatokowego. Pozostaje to bez wpływu na inne obszary serca, takie jak przedsionki czy komory, ani na ciśnienie tętnicze. Działanie leku polega na regulowaniu rytmu serca poprzez zmniejszenie częstotliwości o 10 uderzeń na minutę, co prowadzi do zmniejszenia obciążenia serca i zapotrzebowania na tlen. Iwabradyna może także wpływać na czynność siatkówki oka, co w niektórych przypadkach, zwłaszcza przy nagłych zmianach natężenia światła, może prowadzić do zaburzeń widzenia.

Po podaniu doustnym lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, a stężenie maksymalne uzyskiwane jest po około godzinie. Spożycie jedzenia zwiększa działanie leku. Skuteczność preparatu utrzymuje się przez cały czas stosowania, nie obserwuje się zjawiska tolerancji. Substancja jest metabolizowana głównie w wątrobie, a jej metabolity wydalane są z kałem i moczem w podobnym stopniu.

Preparat jest zalecany do leczenia:

• objawów przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej u dorosłych pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, normalnym rytmem zatokowym i częstością rytmu serca równą lub większą niż 70 uderzeń na minutę; lek jest zalecany u pacjentów nietolerujących lub mających przeciwwskazania do stosowania beta-blokerów lub w połączeniu z beta-blokerami u pacjentów leczonych optymalną dawką beta-blokera, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli.

• przewlekłej niewydolności serca II-IV stopnia według klasyfikacji NYHA, z zaburzeniami czynności skurczowej, u pacjentów z rytmem zatokowym, u których częstotliwość rytmu serca wynosi co najmniej 75 uderzeń na minutę, w połączeniu z leczeniem standardowym, w tym z beta-blokerem, lub gdy leczenie beta-blokerem jest przeciwwskazane albo niewłaściwie tolerowane.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być powodem do zaprzestania stosowania lub zmiany dawki preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych kontroli.

Iwabradyna jest zalecana jedynie w leczeniu objawowym przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej, ponieważ nie zmniejsza ryzyka wydarzeń sercowo-naczyniowych (np. zawału serca, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych).

Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu terapii lub zmianie dawki leku, lekarz powinien sprawdzić częstotliwość rytmu serca oraz zalecić wykonanie pomiarów i ewentualnie 24-godzinnego monitorowania.

Iwabradyna nie jest skuteczna w leczeniu zaburzeń rytmu serca ani w profilaktyce. Nie zaleca się jej stosowania u pacjentów z migotaniem przedsionków lub innymi zaburzeniami rytmu serca.

Podczas terapii iwabradyną zwiększa się ryzyko migotania przedsionków, szczególnie gdy lek jest stosowany jednocześnie z amiodaronem lub silnymi lekami przeciwarytmicznymi.

Podczas stosowania preparatu zaleca się regularne kontrole, w tym wykonywanie EKG, w przypadku pojawienia się objawów (m.in. zaostrzenie dławicy piersiowej, kołatanie serca). W przypadku wystąpienia migotania przedsionków, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Osoby z niewydolnością serca i zaburzeniami przewodzenia powinny być monitorowane podczas leczenia. Nie zaleca się stosowania iwabradyny u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym II stopnia.

U osób z częstością rytmu serca w spoczynku poniżej 70 uderzeń na minutę, nie należy rozpoczynać terapii. Jeśli rytm serca będzie się obniżał poniżej 50 uderzeń na minutę lub pojawią się objawy bradykardii, dawkę należy stopniowo zmniejszać. W przypadku utrzymywania się bradykardii, należy przerwać stosowanie leku.

Stosowanie iwabradyny w połączeniu z niektórymi lekami, takimi jak werapamil lub diltiazem, jest przeciwwskazane. Przed rozpoczęciem terapii należy ustabilizować niewydolność serca, a w przypadku niedociśnienia tętniczego należy zachować ostrożność.

Osoby z zespołem długiego odstępu QT lub przyjmujące leki wydłużające odstęp QT, powinny być ostrożne podczas stosowania iwabradyny. Konieczne jest ścisłe monitorowanie czynności serca.

Preparat może wpłynąć na widzenie, dlatego w razie nieoczekiwanych zaburzeń należy skonsultować się z lekarzem. U osób z niedociśnieniem należy zachować ostrożność. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób z ciężkim niedociśnieniem.

Ze względu na brak doświadczenia, nie zaleca się stosowania iwabradyny bezpośrednio po udarze mózgu. Preparat może także wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów.

Przed zażyciem jakiegokolwiek leku w ciąży lub podczas karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem!

Ważne jest, aby lekarz wyjaśnił wszystkie wątpliwości dotyczące potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych ze stosowaniem leku w czasie ciąży lub karmienia piersią. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, koniecznie poinformuj swojego lekarza o tym, gdy przepisuje on lek.

Nie zaleca się stosowania preparatu przez kobiety w ciąży ani przez kobiety w wieku rozrodczym, które nie korzystają z odpowiednich metod antykoncepcji.

Podawanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Jak każdy lek, także Bixebra, może wywoływać skutki uboczne, chociaż nie u każdego pacjenta stosującego ten preparat. Pamiętaj, że korzyści z zastosowania leku zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.

Dość często: zaburzenia widzenia, opisywane jako przejściowe wrażenia widzenia silnego światła w pewnej części pola widzenia, zazwyczaj spowodowane nagłymi zmianami natężenia światła. Zazwyczaj występują w ciągu pierwszych 2 miesięcy leczenia, chociaż mogą powtarzać się w późniejszym okresie leczenia. Często: niewyraźne widzenie, bóle głowy (głównie w 1. miesiącu leczenia), zawroty głowy, prawdopodobnie związane z bradykardią, spadek częstości rytmu serca (bradykardia), czasami ciężka postać bradykardii, blok przedsionkowo-komorowy I stopnia, dodatkowe skurcze komorowe, migotanie przedsionków, niekontrolowane ciśnienie tętnicze. Niekiedy: podwójne widzenie, osłabienie widzenia, zawroty głowy, omdlenie, prawdopodobnie związane z bradykardią, niedociśnienie tętnicze, prawdopodobnie związane z bradykardią, rytm serca, dodatkowe skurcze nadkomorowe, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, nudności, zaparcia, biegunka, ból brzucha, duszność, kurcze mięśni, zmęczenie, astenia, wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi, eozynofilia, wzrost stężenia kreatyniny we krwi, obrzęk naczynioruchowy i wysypka. Rzadko: rumień, świąd, pokrzywka, złe samopoczucie, prawdopodobnie związane z bradykardią. Bardzo rzadko: blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, zespół chorobliwego węzła zatokowego.