Proces krzepnięcia krwi, zwany kaskadą krzepnięcia, jest skomplikowany i składa się z wielu etapów, które następują po sobie. Po uszkodzeniu naczynia krwionośnego, płytki krwi przylegają do ściany naczynia w miejscu uszkodzenia, a następnie się łączą, tworząc pierwotny czop hemostatyczny, który tymczasowo zatrzymuje wyciek krwi. Jednakże czop ten musi zostać wzmocniony poprzez lokalną produkcję fibryny (włóknika), która utworzy rozbudowane sieci wzmacniające czop płytkowy. W rezultacie powstaje skrzep płytkowo-włóknikowy.

Procesy powstawania nieprawidłowych zakrzepów mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak zawał serca, udar czy zakrzepica naczyń obwodowych. Dlatego opracowano leki, które hamują agregację płytek krwi, aby zapobiec tym zdarzeniom.

Tikagrelor jest jednym z takich leków przeciwpłytkowych, które blokują agregację płytek krwi poprzez selektywne i odwracalne hamowanie receptorów purynergicznych na powierzchni płytek krwi. Tikagrelor nie wpływa jednak na cyklooksygenazę ani na syntezę prostaglandyn ani tromboksanu.

Niektóre schorzenia lub sytuacje mogą być powodem do zmiany dawkowania leku. W przypadku pewnych okoliczności, konieczne może być przeprowadzenie określonych testów kontrolnych. Osoby, u których istnieje ryzyko krwawień, powinny rozważyć stosunek korzyści i ryzyka związanych z leczeniem. Przy stosowaniu preparatu należy zachować ostrożność u osób z predyspozycją do krwawień (np. po urazach, zabiegach chirurgicznych, z zaburzeniami krzepnięcia, oraz z krwawieniami z przewodu pokarmowego), oraz u osób jednocześnie przyjmujących leki zwiększające ryzyko krwawień.

W przypadku krwawienia podczas leczenia, transfuzja płytek i podanie desmopresyny nie są skuteczne. Hemostazę można poprawić stosując odpowiednie leki. Po ustaleniu przyczyny krwawienia można ponownie zacząć stosować preparat. Przed planowaną interwencją chirurgiczną należy przerwać stosowanie preparatu na 5 dni. U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym po udarze mózgu, preparat można stosować przez maksymalnie 12 miesięcy. Stosowanie leku u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest przeciwwskazane. U osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z ryzykiem bradykardii oraz u osób przyjmujących leki mogące ją wywołać. W przypadku duszności, rekomendowane jest zbadanie przyczyny i ewentualne przerwanie stosowania preparatu. Podczas leczenia możliwe jest zwiększenie stężenia kreatyniny, dlatego zaleca się kontrolę funkcji nerek po miesiącu stosowania leku. Preparat może prowadzić do hiperurykemii, dlatego u osób z historią hiperurykemii lub dnawym zapaleniem stawów należy zachować ostrożność.

Nie zaleca się stosowania preparatu u osób z nefropatią moczanową. W bardzo rzadkich przypadkach podczas stosowania leku może pojawić się zakrzepowa plamica małopłytkowa, wymagająca natychmiastowego leczenia. Preparat może wpłynąć na wyniki testów czynnościowych płytek krwi, dlatego należy zachować ostrożność podczas interpretacji wyników.

Podsumowując, konieczne jest dokładne rozważenie stosowania preparatu, biorąc pod uwagę ryzyko i potencjalne korzyści związane z leczeniem.

Informuj swojego lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, także o tych, które są dostępne bez recepty. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli stosujesz którykolwiek z wymienionych leków, ponieważ może być konieczna zmiana dawkowania lub zaprzestanie przyjmowania określonego preparatu.

Nie zaleca się równoczesnego stosowania preparatu z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, jak klarytromycyna, nefazodon, rytonawir czy atazanawir. Również równoczesne stosowanie tikagreloru i silnych induktorów CYP3A (np. fenytoiny, karbamazepiny i fenobarbitalu) nie jest zalecane. Należy być ostrożnym podczas jednoczesnego stosowania tikagreloru z lekami zmieniającymi hemostazę, jak heparyna, enoksaparyna, kwas acetylosalicylowy czy desmopresyna. Można rozważyć stosowanie inhibitora P2Y12. Należy unikać równoczesnego stosowania tikagreloru z simwastatyną lub lowastatyną w dawkach większych niż 40 mg.

Zaleca się monitorowanie parametrów laboratoryjnych podczas terapii. Należy zachować ostrożność podczas stosowania tikagreloru z lekami, które mogą powodować bradykardię, takimi jak beta-blokery, diltiazem, werapamil czy digoksyna.

W badaniach klinicznych tikagrelor był stosowany z innymi lekami, i nie zaobserwowano istotnych interakcji. Jednakże, podczas równoczesnego stosowania tikagreloru i selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny mogą wystąpić nieprawidłowe krwawienia skórne. Należy być ostrożnym.