Składnikiem aktywnym preparatu jest cefuroksym, lek przeciwbakteryjny z grupy cefalosporyn, należący do drugiej generacji tych substancji. W postaci doustnej preparatu znajduje się nieaktywna forma cefuroksymu (aksetyl cefuroksymu), która uwalnia się w jelitach jako aktywna substancja. Z uwagi na swoją strukturę chemiczną, cefuroksym jest klasyfikowany jako antybiotyk beta-laktamowy, charakteryzujący się obecnością pierścienia beta-laktamowego w swojej cząsteczce. Ten pierścień jest podatny na działanie enzymów bakteryjnych z grupy beta-laktamaz. Beta-laktamazy obecne w komórkach bakteryjnych mogą przyczynić się do rozkładu i zdezaktywowania cząsteczek antybiotyku, co jest jednym z czynników odpowiedzialnych za oporność bakterii na antybiotyki beta-laktamowe. Mechanizm działania wszystkich antybiotyków beta-laktamowych polega na blokowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, prowadząc do jej osłabienia i w konsekwencji do śmierci komórki. Cefuroksym wykazuje szerokie spektrum bakteriobójcze i jest bardziej odporny na działanie bakteryjnych beta-laktamaz niż cefalosporyny z pierwszej generacji.

Wchłanianie cefuroksymu z zawiesiny jest wolniejsze w porównaniu z tabletkami, co skutkuje opóźnieniem osiągnięcia maksymalnego stężenia we krwi i zmniejszeniem biodostępności. Tabletki i proszek do sporządzania zawiesiny doustnej nie są równoważne.

Preparat jest zalecany do leczenia różnych infekcji zarówno u dorosłych, jak i dzieci powyżej 3. miesiąca życia:

• nagłe zapalenie gardła i migdałków spowodowane paciorkowcami

• bakteryjne zapalenie zatok

• ostre zapalenie ucha środkowego

• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli

• infekcje dróg moczowych, takie jak zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek

• niepowikłane infekcje skóry i tkanek miękkich

• wczesna postać boreliozy.

Nawet jeśli istnieją wskazania do użycia leku, nie zawsze jest to możliwe. Leku nie wolno stosować, jeśli jesteś uczulony na którykolwiek składnik leku lub na inne antybiotyki z grupy cefalosporyn.

Nie zaleca się stosowania leku u osób, u których kiedykolwiek wystąpiły ciężkie reakcje alergiczne na którykolwiek antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy lub karbapenemy).

W czasie ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem!

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu wyjaśnienia potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z przyjmowaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza, który przepisuje lek.

Przyjmowanie preparatu w ciąży jest dozwolone tylko wtedy, gdy lekarz uzna to za niezbędne i oceni, że oczekiwane korzyści znacząco przewyższają ewentualne ryzyko. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!

Przed użyciem leku w okresie karmienia piersią skonsultuj się z lekarzem, który oceni ryzyko i korzyści związane z przyjmowaniem tego leku; cefuroksym przenika do mleka matki.

Ceroxim, podobnie jak każdy inny lek, może wywołać działania niepożądane, jednak nie wystąpią one u wszystkich pacjentów. Ważne jest, aby pamiętać, że korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają ryzyko pojawienia się działań niepożądanych.

Do częstych działań niepożądanych należą: infekcje grzybicze, podwyższona liczba eozynofilów, bóle głowy, zawroty głowy, nudności, biegunka, bóle brzucha oraz przejściowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zdarzają się również rzadsze skutki uboczne, takie jak małopłytkowość, leukopenia, dodatni test Coombsa, wymioty, wysypki skórne. Ponadto istnieją możliwe działania niepożądane, których częstość nie została określona, takie jak niedokrwistość hemolityczna, rzekomobłoniaste zapalenie jelit (związan z nadmiernym wzrostem bakterii Clostridium difficile), reakcje Jarisch-Herxheimer (u pacjentów leczonych z powodu boreliozy), gorączka lekowa, żółtaczka, zapalenie wątroby, reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, pokrzywka), w tym reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, choroba posurowicza oraz ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczna rozpływna naskórka.