Preparat jest zalecany w terapii:
· poważnego epizodu depresji
· zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
· zaburzenia lękowego z napadami leku z agorafobią lub bez niej
· fobii społecznej
· zaburzenia lękowego uogólnionego
· zaburzenia stresowego pourazowego.

Jeśli masz alergię na którykolwiek składnik preparatu, nie możesz go stosować, nawet jeśli istnieją wskazania do jego zastosowania. Należy unikać jednoczesnego stosowania paroksetyny z inhibitorami MAO. Rozpoczęcie leczenia paroksetyną jest możliwe po upływie 14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO lub następnego dnia po odstawieniu odwracalnych inhibitorów MAO typu A. Inhibitory MAO można wprowadzić do leczenia tydzień po zaprzestaniu przyjmowania paroksetyny. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania paroksetyny z tiorydazyną ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i związane z tym poważne zaburzenia rytmu serca typu torsades de pointes. Preparatu nie należy również stosować jednocześnie z pimozydem.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki leku. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.
Brak danych na temat bezpieczeństwa długotrwałego stosowania paroksetyny u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. Brak informacji dotyczących bezpieczeństwa w odniesieniu do wzrostu, dojrzewania, rozwoju poznawczego i zachowania. W przypadku konieczności podjęcia decyzji o leczeniu dziecka tym lekiem, należy monitorować jego rozwój i zachowanie pod kątem ewentualnych myśli samobójczych. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy natychmiast skonsultować się z pediatrą.
Efekty leczenia paroksetyną zazwyczaj stają się widoczne po kilku tygodniach, choć czasami może to potrwać dłużej. Osoby szczególnie podatne na myśli samobójcze związane z depresją powinny być pod stałą opieką lekarza, ponieważ przyjmowanie leku może wiązać się z ryzykiem próby samobójczej. Wszelkie zmiany w zachowaniu powinny być natychmiast zgłaszane lekarzowi.
Przyjmowanie preparatu może prowadzić u niektórych osób do wystąpienia akatyzji (stan niepokoju, niemożność powstrzymania się od wykonywania ruchów), zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. W takiej sytuacji lekarz najprawdopodobniej nie będzie zwiększał dawki leku.
Jeśli pojawią się objawy takie jak:
· podwyższona temperatura ciała
· sztywność mięśni
· drgawki kloniczne
· zaburzenia autonomicznego układu nerwowego z możliwymi gwałtownymi zmianami w czynnościach życiowych
· zmiany w stanie psychicznym (drażliwość, splątanie, nadmierna pobudliwość przechodząca w majaczenie i śpiączkę)
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ przyczyną tych objawów może być niebezpieczny zespół serotoninowy.
W trakcie leczenia pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza w następujących przypadkach:
· w przypadku wystąpienia manii (lekarz najprawdopodobniej przerwie leczenie)
· jeśli stwierdzono niewydolność nerek lub wątroby
· jeśli pacjent cierpi na padaczkę
· jeśli występują zaburzenia pracy serca
· jeśli przyjmuje doustne leki przeciwzakrzepowe, leki wpływające na czynność płytek krwi lub inne leki zwiększające ryzyko krwawienia (np. leki przeciwpsychotyczne, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory COX-2), jak również jeśli pacjent miał wcześniej zaburzenia krzepnięcia krwi (w trakcie leczenia mogą wystąpić przedłużające się lub nieprawidłowe krwawienia).
U chorych na cukrzycę może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych (decyzję podejmuje lekarz).
Jeśli wystąpi atak drgawkowy w trakcie stosowania preparatu, leczenie powinno zostać przerwane (decyzję podejmuje lekarz).
Doświadczenie w leczeniu paroksetyną osób, które były poddane elektrowstrząsom, jest ograniczone. Zaleca się zachowanie ostrożności w tej grupie pacjentów.
Paroksetyna, podobnie jak inne leki z tej grupy, może powodować rozszerzenie źrenic; należy zachować ostrożność przy stosowaniu u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub z przebytą jaskrą.
Występują pojedyncze doniesienia o hiponatremii podczas stosowania paroksetyny, szczególnie u osób starszych. Zjawisko to zazwyczaj ustępuje samoistnie po odstawieniu preparatu.
Nie należy nagle przerywać leczenia, ponieważ może to prowadzić do reakcji odstawienia. Typowe objawy to: zawroty głowy, parestezje, zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne koszmary senne), osłabienie, pobudzenie, nudności i wymioty, drżenie i bóle głowy. W przypadku konieczności zaprzestania stosowania preparatu dawkę należy stopniowo zmniejszać, zgodnie z zaleceniami lekarza.

Informacje dotyczące dodatkowych składników preparatu:
Preparat zawiera laktozę; osoby z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy oraz zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny go przyjmować.

Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może zakłócać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Leki psychoaktywne mogą wpływać na zdolność podejmowania decyzji i reakcji w sytuacjach nagłych. Bądź ostrożny!

W trakcie ciąży zaleca się skonsultowanie się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku. Istotne jest podkreślenie potencjalnych zagrożeń oraz korzyści związanych z terapią farmakologiczną. W przypadku ciąży lub planów jej rozpoczęcia należy skonsultować się z lekarzem przed podjęciem decyzji o przyjmowaniu leków. Należy unikać stosowania paroksetyny u kobiet w ciąży, chyba że istnieje pilna konieczność i lekarz uzna to za konieczne (po ewentualnym rozważeniu alternatywnych form terapii). Nie zaleca się nagłego zaprzestania terapii paroksetyną w czasie ciąży. Przed zastosowaniem paroksetyny w okresie karmienia piersią, należy skonsultować się z lekarzem, aby ocenić korzyści dla matki i potencjalne ryzyko dla dziecka.