Bakterie z rodzaju są Gram-ujemnymi pałeczkami o zakrzywionym kształcie, które posiadają zdolność do poruszania się i nie tworzą zarodników. Mikroorganizmy te często są przyczyną biegunki zwanej kampylobakteriozą. Stanowią one jedną z głównych przyczyn biegunek bakteryjnych w krajach rozwiniętych. Bakterie występują na przykład w przewodzie pokarmowym zwierząt takich jak ptaki, bydło, świnie, owce, a także domowych zwierząt takich jak koty i psy. Mimo że zazwyczaj nie wywołują choroby u zwierząt, zetknięcie się z nimi poprzez spożycie surowych lub niedogotowanych produktów spożywczych może prowadzić do zakażenia u ludzi.

W krajach rozwiniętych główną przyczyną kampylobakteriozy jest spożycie niedogotowanego mięsa drobiowego, rzadziej picie niepasteryzowanego mleka oraz skażonej wody. Bakteria Campylobacter jest również częstą przyczyną biegunki podróżnych. Infekcja może także być przenoszona drogą seksualną i częściej dotyka osób z nietrzymaniem stolca. Zachorowania na kampylobakteriozę występują przez cały rok, zwiększając się latem i na jesieni. Chorują na nią osoby w każdym wieku, jednak najbardziej narażone są niemowlęta, osoby z zaburzeniami odporności, przewlekle chore oraz ciężarne kobiety. W krajach o gorszej higienie zakażenia Campylobacter są powszechne, szczególnie u małych dzieci. Z wiekiem ryzyko zachorowań obniża się, a u dorosłych wiele zakażeń przebiega bezobjawowo lub łagodnie. W przypadku wystąpienia objawów, najczęściej pojawiają się one po 2-4 dniach, maksymalnie do tygodnia po zakażeniu. Bakteria atakuje jelito cienkie oraz jelito grube.

1-2 dni przed pojawieniem się biegunki często można zauważyć gorączkę, ból głowy, bóle mięśni i osłabienie. Towarzyszące biegunce są silne, skurczowe bóle brzucha i gorączka. Intensywność biegunki może się różnić - od kilku luźnych stolców do ponad 10 wypróżnień dziennie. Bóle brzucha mogą być głównym objawem, a mogą być tak silne, że przypominają zapalenie wyrostka robaczkowego.