Choroba cholery jest ostrą i bardzo groźną infekcją przewodu pokarmowego spowodowaną przez bakterię Gram-ujemną . Stanowi poważne zagrożenie szczególnie dla podróżujących, ponieważ nieleczona może prowadzić do śmierci w zaledwie kilkanaście godzin.

Zakażenie zazwyczaj następuje poprzez spożycie zanieczyszczonej, nieprzegotowanej wody lub żywności, na przykład owoców morza. Rzadziej infekcja może być spowodowana bezpośrednim kontaktem z chorym.

Pacjent nie ma gorączki, nie doświadcza bólu brzucha. Najbardziej charakterystycznym objawem jest rzadka biegunka, bez śluzu i krwi, o łagodnym, rybim zapachu. Kał przypomina popłuczyny ryżowe, jest wydalany bez uczucia parcia i możliwości zatrzymania. Często występują też nudności. Drżenia mięśniowe nie powodują wzrostu temperatury ciała. Szybko dochodzi do odwodnienia, szczególnie u małych dzieci, osób starszych i z chorobami współistniejącymi. Mogą wystąpić niebezpieczne zaburzenia rytmu serca, kurcze mięśni oraz osłabienie mięśni. Osoby z biegunką choleryczną są apatyczne, z czasem skrajnie wyczerpane i niezdolne do samodzielnego udania się do toalety.

W terapii cholerą wykorzystuje się leki przeciwbakteryjne oraz skoncentrowane uzupełnienie płynów, jeśli jest to wymagane za pomocą podania dożylnego.

Istnieje opcja doustnej szczepionki przeciwko cholerze. Osobom dorosłym zaleca się podanie 2 dawek szczepionki w odstępie 1–6 tygodni, przynajmniej tydzień przed planowanym wyjazdem. W przypadku wystawienia na ryzyko, zaleca się późniejsze przypomnienie o szczepieniu co 2 lata.

Oprócz szczepienia przeciwko cholera zaleca się przestrzeganie podstawowych zasad higieny, spożywanie przegotowanej lub w inny sposób uzdatnionej wody, spożywanie bezpiecznych pokarmów (poddanych obróbce termicznej), kwarantannę, która jest obowiązkowa przez 5 dni od kontaktu z osobą chorą lub z podejrzeniem zakażenia V. cholerae, izolację chorych oraz środki ochrony osobistej, zwłaszcza personel pracujący przy osobach chorych lub z podejrzeniem zakażenia V. cholerae.