Tarczyca jest małym narządem umiejscowionym z przodu szyi, w dolnej części. Tarczyca odpowiada za wytwarzanie hormonów, które kontrolują metabolizm całego organizmu. Zaburzenie funkcji tarczycy może prowadzić do nadmiernego (nadczynności) lub niewystarczającego wytwarzania hormonów (niedoczynności). Obie te sytuacje mogą (choć nie muszą) wiązać się z powiększeniem narządu, co określane jest jako wole. Wole może również występować przy prawidłowej funkcji tarczycy.

Sygnały wystąpienia nadczynności tarczycy: zwiększone tętno, uczucie ciepła, utrata masy ciała pomimo zachowanego apetytu, nadmierne pocenie się, drżenie mięśni, biegunka.

Sygnały wystąpienia niedoczynności tarczycy: uczucie senności i zmęczenia, spowolnione tempo zarówno fizyczne, jak i umysłowe, przyrost masy ciała, wypadanie włosów, sucha, łuszcząca się skóra, obniżenie temperatury ciała.

Sygnały wystąpienia wola: obecność różnorodnych guzów na przedniej stronie szyi o zróżnicowanej wielkości (czasami niewidocznych gołym okiem, a jedynie wyczuwalnych przy dotyku), duszność spowodowana uciskiem na tchawicę przy dużych rozmiarach wola.

Wskazaniami do usunięcia tarczycy mogą być obecność dużego wola uciskającego drogi oddechowe lub powodującego niekorzystny efekt kosmetyczny, obecność nowotworu złośliwego lub podejrzanych guzków w tarczycy, powiększanie się wola pomimo stosowania odpowiednich leków, powikłana nadczynność.

Przed przeprowadzeniem operacji należy skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia planu leczenia mającego na celu przywrócenie równowagi w stężeniu hormonów tarczycy. Należy również przestrzegać zaleceń dotyczących badań diagnostycznych wydanych przez lekarza. W dzień zabiegu ważne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących postu, tj. zaprzestanie spożywania stałych pokarmów na 8 godzin przed zabiegiem oraz płynów na 4 godziny przed zabiegiem.

Usuwanie tarczycy to procedura wykonywana pod narkozą. Podczas zabiegu chirurg wykonuje niewielkie nacięcie w dolnej części szyi i usuwa część lub całą tarczycę, w zależności od potrzeb. Następnie skórę zaszywa i pozostawia dren, który pozwala na odpływ płynów z miejsca operacji. Jeśli nie ma powikłań, dren jest usuwany następnego dnia, a pacjent zazwyczaj wraca do domu w drugim dniu po zabiegu. Dzięki zastosowaniu specjalnej techniki szycia, blizna po operacji jest mało widoczna.

Podczas każdego zabiegu tyroidektomii istnieje pewne ryzyko krwawienia, ale jest ono minimalne. Specyficznym powikłaniem takiej operacji jest uszkodzenie lub podrażnienie nerwów znajdujących się w okolicy gardła, które są odpowiedzialne za unerwienie strun głosowych, a więc za proces mówienia. To może spowodować chrypkę tuż po operacji (zjawisko to występuje u większości pacjentów i ustępuje po kilku dniach). W przypadkach rzadkich nerwy mogą ulec trwałemu uszkodzeniu, co prowadzi do trudności z mówieniem. Jednakże jest to powikłanie, które zdarza się bardzo rzadko i można mu zapobiec, stosując odpowiednią technikę operacyjną (poprzez identyfikację odpowiednich nerwów podczas zabiegu).

Poza chrypką, po operacji mogą wystąpić dolegliwości bólowe w obszarze blizny – jest to normalny objaw, na który należy stosować przepisane przez lekarza leki przeciwbólowe. Ważne jest obserwowanie ewentualnych niepokojących objawów, takich jak utrzymująca się chrypka, zaczerwienienie i wydzielina wokół blizny, oraz pojawienie się gorączki powyżej 38 stopni Celsjusza. W przypadku takich symptomatów konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem.

Bezpośrednio po operacji należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego, aby zapobiec rozwarstwieniu się rany i krwawieniu. Jednak usunięcie części lub całego narządu tarczycy prowadzi do jej niedoczynności, dlatego konieczne jest przyjmowanie hormonów tarczycy w postaci tabletek przez resztę życia. Jeśli tarczyca została usunięta z powodu nowotworu, konieczne są regularne badania onkologiczne. Poza tym nie ma specjalnych ograniczeń dotyczących codziennej aktywności fizycznej czy diety.