Gastropatia żółciowa to uszkodzenie błony śluzowej żołądka wywołane działaniem żółci przez długi czas. Należy do grupy chemicznych zapaleń żołądka.

Do powstania gastropatii żółciowej dochodzi, gdy żółć przedostaje się do żołądka z dwunastnicy. W warunkach normalnych żółć jest wydzielana przez drogi żółciowe do dwunastnicy, gdzie uczestniczy w trawieniu tłuszczów. W warunkach fizjologicznych żółć nie powinna być obecna w żołądku. Jej obecność w żołądku może prowadzić do uszkodzenia błony śluzowej.

Żółć może dostać się do żołądka w wyniku zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, np. w przypadku refluksu dwunastniczo-żołądkowego, po usunięciu pęcherzyka żółciowego lub po niektórych operacjach żołądka.

Gastropatia żółciowa jest sklasyfikowana jako rodzaj chemicznego zapalenia żołądka, stanowiącego do 10% wszystkich przypadków zapalenia tego narządu.

Gastropatia żółciowa może być bezobjawowa lub manifestować się jedynie minimalnymi dolegliwościami, które często są diagnozowane podczas rutynowych badań endoskopowych z innych powodów.

Symptomy spowodowane zaleganiem żółci w żołądku są ogólnie niespecyficzne i obejmują objawy dyspeptyczne, takie jak dyskomfort i/lub ból w górnej części brzucha, nudności oraz rzadziej wymioty.

Symptomy gastropatii żółciowej są niecharakterystyczne i mogą być obecne również w przypadku innych schorzeń. Jeśli pojawią się objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak dyskomfort i/lub ból w górnej części brzucha, nudności, wymioty, zwłaszcza jeśli utrzymują się przez dłuższy okres (tygodnie), należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym.

Gastropatia żółciowa może przebiegać bezobjawowo i często jest przypadkowym odkryciem podczas rutynowego badania endoskopowego. Jednak częściej objawiają się niespecyficznymi objawami. W przypadku uporczywych objawów dyspeptycznych, obecności objawów alarmujących lub wieku powyżej 45 lat wykonuje się badanie endoskopowe.

Rozpoznanie gastropatii żółciowej opiera się na zmianach w obrazie endoskopowym, takich jak zaczerwienienie śluzówki i obecność kryształków żółci. W przypadku czystej postaci gastropatii żółciowej, badanie mikroskopowe nie wykazuje nacieków komórkowych. Warto zauważyć, że sama obecność żółci w żołądku nie zawsze potwierdza to schorzenie.

U pacjentów z diagnozą gastropatii żółciowej, u których objawy nie ustępują pomimo leczenia, konieczne może być poszukiwanie innych przyczyn. Wskazane jest także rozszerzenie diagnostyki w przypadku objawów alarmujących, takich jak objawy nocne, niezamierzona utrata masy ciała, wymioty, niedokrwistość, krwawienie z przewodu pokarmowego.

W przypadku gastropatii żółciowej konieczne jest zastosowanie leczenia mającego na celu eliminację przyczyny choroby. Przy leczeniu tej przyczynowej, czasami sięga się po leki, które regulują ruchy treści pokarmowej w przewodzie pokarmowym, zwane lekami prokinetycznymi.

Czasami, szczególnie kiedy gastropatia żółciowa jest wynikiem uprzednich zabiegów chirurgicznych na żołądku, konieczne może być kolejne leczenie operacyjne. Celem jest zmiana struktury anatomicznej w celu uniknięcia wstecznego przemieszczania treści dwunastniczej do żołądka.

Jeśli chodzi o leczenie objawowe, stosuje się leki, które wiążą kwasy żółciowe, oraz dostępne bez recepty leki zawierające kwas alginowy. Dodatkowo, pomocniczo, zaleca się lekkostrawną dietę bez ostrych przypraw. Ważne jest regularne spożywanie niewielkich posiłków, przyjmowanych w spokoju i bez pośpiechu.

Brak precyzyjnych informacji na temat efektywności terapii lub pełnego wyleczenia jest zauważalny w dostępnych źródłach.

Nie ma ustalonych reguł dotyczących opieki po wyleczeniu gastropatii żółciowej. Lekarz decyduje o konieczności kontroli (w tym gastroskopii) na podstawie ewentualnego powrotu objawów.