Wątroba to największy narząd wewnętrzny, który znajduje się po prawej stronie brzucha pod przeponą, częściowo przechodząc do górnego nadbrzusza i lewego podżebrza. Prawidłowo u dorosłych wątroba jest schowana pod łukiem żebrowym, ale gdy jest powiększona, może wystawać spod łuku żebrowego, co może być zauważone podczas badania brzucha.

Wątroba posiada cztery płaty: prawy, lewy, czworoboczny i ogoniasty. Jest w większości pokryta otrzewną, a sam miąższ otoczony jest włóknistą błoną znaną jako torebka wątrobowa.

Wątroba otrzymuje krew zarówno z żyły wrotnej, która dostarcza ubogą w tlen krew z narządów jamy brzusznej, jak i z tętnicy wątrobowej, która płynie krew bogatą w tlen. Podział na osiem segmentów naczyniowych jest podstawą anatomiczną w zabiegach chirurgicznych. Naczynia główne oraz przewód żółciowy wnikają do wątroby przez jej wnękę, a komórki hepatocytów stanowią większość komórek wątroby.

Wątroba ma duże zdolności regeneracyjne, a badanie mikroskopowe ujawnia strukturę zrazika wątrobowego. Gronko wątrobowe obejmuje dwa zraziki wątrobowe z wspólnymi naczyniami krwionośnymi i składa się z trzech stref o różnych właściwościach metabolicznych.

Wątroba pełni wiele funkcji. Można ją określić jako centralne laboratorium ustroju, gdzie zachodzi przemiana lipidów, węglowodanów i białek. Jest narządem o uniwersalnych właściwościach zarówno w zdrowiu, jak i w chorobach.

W skrócie, wyróżnia się kilka głównych funkcji wątroby:

• gospodarka węglowodanami,
• gospodarka tłuszczowa,
• gospodarka białkowa,
• gromadzenie zapasów witamin i żelaza,
• funkcje odtruwające,
• przemiana hemu,
• wytwarzanie żółci,
• funkcje immunologiczne.

Współczesna immunologia określa wątrobę jako narząd o istotnych właściwościach odpornościowych, pełniący funkcje fagocytozy i aktywnie uczestniczący in reakcjach odpornościowych.

Ostatnie badania koncentrują się na wpływie flory jelitowej na funkcjonowanie wątroby, co pozwala zrozumieć związek między mikroflorą jelitową i funkcjonowaniem całego organizmu, w tym także mózgu.