Hiponatremia to obniżone stężenie sodu we krwi.

Podział hiponatremii na podstawie stężenia jonów sodu (Na+):

• łagodna – 130–134 mmol/l
• umiarkowana – 125–129 mmol/l
• ciężka <125 mmol/l.

Objawy różnią się w zależności od stopnia i tempa spadku stężenia sodu we krwi.

W przypadku łagodnej i umiarkowanej hiponatremii, objawy ze strony układu nerwowego zazwyczaj nie są poważne, mogą występować problemy z koncentracją, funkcjami poznawczymi oraz równowaga. Natomiast objawy neurologiczne hiponatremii zależą od stopnia i tempa spadku stężenia sodu we krwi:

• umiarkowanie ciężkie – nudności (bez wymiotów), splątanie (dezorientacja), ból głowy
• ciężkie – wymioty, nadmierna senność, drgawki, a nawet śpiączka.

Hiponatremia może być również związana z odwodnieniem, co objawia się suchością błon śluzowych, wiotkością skóry, hipotensją ortostatyczną lub stałą, przyspieszonym tętnem oraz zmniejszeniem ilości oddawanego moczu.

Leczenie niedoboru sodu zależy od stopnia jego obniżenia, objawów towarzyszących (a także ryzyka wystąpienia powikłań neurologicznych), czasu trwania oraz przyczyny. Im dłużej trwało obniżenie stężenia sodu, tym dłuższy powinien być okres korekty. W terapii stosuje się głównie chlorek sodu, a czasami także inne leki, starając się jednocześnie usunąć źródło niedoboru sodu.