Kreatynina jest substancją powstającą w organizmie podczas przemiany materii, głównie w mięśniach szkieletowych. Jej poziom jest mierzony we krwi i moczu.

Ponieważ jest wydalana przez nerki (przesączana jedynie w kłębuszkach nerkowych), kreatynina służy do oceny przesączania kłębuszkowego, co jest kluczowym wskaźnikiem funkcji nerek.

Ocena funkcji nerek.

Zazwyczaj jest mierzona zawartość kreatyniny we krwi. Czasami, dla dokładniejszej oceny funkcji nerek, mierzy się także dobowe wydalanie kreatyniny z moczem, co umożliwia obliczenie klirensu kreatyniny.

Nie ma żadnych przeciwwskazań.

Wartości prawidłowe kreatyniny u dorosłych wynoszą od 53 do 115 µmol/l (0,6–1,3 mg/dl). Podwyższone stężenie kreatyniny w surowicy krwi może wskazywać na pogorszenie funkcji nerek, które może mieć charakter przejściowy lub być trwałe, postępujące.

Na podstawie stężenia kreatyniny można obliczyć wskaźnik sprawności nerek, czyli GFR. Niskie stężenie kreatyniny w surowicy krwi występuje u osób z różnymi schorzeniami prowadzącymi do zaniku mięśni, niedożywionych, z ciężką chorobą wątroby, o niskiej masie mięśni szkieletowych, lub u kobiet w ciąży.

Stwierdzenie podwyższonego poziomu kreatyniny we krwi po raz pierwszy wymaga oceny przez lekarza, zwłaszcza w przypadku występowania objawów ostrej choroby takich jak ból, gorączka, wymioty, biegunka oraz zaburzenia oddawania moczu.

Konieczna jest również ocena lekarza w przypadku podwyższenia stężenia kreatyniny u pacjenta z wcześniej zdiagnozowaną przewlekłą chorobą nerek.