Kurzajka to popularne określenie brodawki wirusowej. Powstaje ona w wyniku zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego, znanym jako HPV. Wirus dostaje się do skóry przez uszkodzenia lub mikrouszkodzenia naskórka, gdzie namnaża się w komórkach nabłonka, tworząc grudkę o rogowaciejącej powierzchni. Brodawka pojawia się zazwyczaj po kilku miesiącach od zakażenia HPV. Tempo jej wzrostu jest różne dla każdej osoby. Ma charakterystyczny owalny kształt i chropowatą powierzchnię, jest cielista, żółtawa lub brązowa. Może występować pojedynczo lub w grupach.

Zarażenie wirusem brodawczaka ludzkiego może wystąpić poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą HPV (kontakt skóra/skóra lub skóra/błona śluzowa) lub przez kontakt z materiałem biologicznym osoby zakażonej. Komórki naskórka zainfekowanej osoby mogą znajdować się na różnych przedmiotach, jak na ręcznikach, podłodze, czy innych przedmiotach. Największe ryzyko zakażenia HPV występuje w miejscach takich jak baseny, sauny i siłownie.

Infekcja wirusem HPV jest kwestią przypadkową. Zależy nie tylko od kontaktu z wirusem, ale również od naszego układu odpornościowego i zachowania higieny.

Zasady zapobiegania zakażeniu wirusem HPV:

• ciągłe mycie rąk,
• używanie własnego ręcznika,
• zasłanianie ran i zadrapań plastrem,
• noszenie klapków na basenie,
• używanie prezerwatyw,
• wzmacnianie odporności organizmu poprzez odpowiednią dietę, aktywność fizyczną i zdrowy sen.

Kurzajki są częstym problemem w dziedzinie medycyny i stanowią częste uzasadnienie wizyt u dermatologa. Szacuje się, że co najmniej raz w życiu 3 populacji miało brodawki. Najbardziej narażone są dzieci, osoby starsze i pacjenci z obniżoną odpornością. Nikt nie jest odporny na HPV.

Drapanie lub irytacja brodawki może spowodować rozsiew brodawki. U osób z osłabionym układem odpornościowym może dojść do masowego pojawienia się brodawek, co może wyglądać jakby rosły na siebie.

Większość brodawek samoistnie zanika w ciągu roku - dwóch lat. Zazwyczaj najpierw pojawia się stan zapalny wokół brodawki, a potem zmiana zanika. Ponieważ jednak wirus jest zaraźliwy, mogą powstawać nowe zmiany w innej lokalizacji.

Brodawkę można pomieszać z odciskiem. To, co odróżnia brodawkę od odcisku, to inna przyczyna ich powstawania oraz zazwyczaj brak bólu. Odciski zazwyczaj są bolesne, powstają pod wpływem długotrwałego ucisku lub tarcia, mają postać zgrubienia skóry o bladożółtym kolorze i zawierają rdzeń. Dermatolog, oprócz zebrania wywiadu i obejrzenia zmiany oraz jej okolicy, może przeprowadzić badanie dermatoskopowe. Obraz brodawki pod mikroskopem ukazuje liczne naczynia krwionośne, które mogą przyczyniać się do jej rozrostu.

Usuwanie brodawek samodzielnie powinno być wykonywane ostrożnie, szczególnie jeśli znajdują się na twarzy lub błonach śluzowych. W aptekach można znaleźć bez recepty różne produkty oparte na kwasach złuszczających, a także zestawy do zamrażania. Tradycyjnym sposobem usuwania brodawek jest stosowanie soku z glistnika, jednak należy być świadomym alergizujących właściwości tej rośliny.

Inwazyjne metody usuwania brodawek to krioterapia, laseroterapia, elektrokoagulacja oraz leczenie chirurgiczne.

Krioterapia polega na wymrażaniu kurzajek za pomocą ciekłego azotu. Po zabiegu może pojawić się bolesny pęcherz, który po wygojeniu należy powtórzyć.

Laser ablacyjny natomiast niszczy brodawkę w kilkanaście sekund, często z uszkodzeniem naczyń krwionośnych. Zabieg rzadko wymaga powtórzenia, jednak może pozostać blizna.

Metoda chirurgiczna to łyżeczkowanie, podczas którego lekarz wycina warstwy brodawki. Zabieg wymaga znieczulenia, a gojenie rany może być długotrwałe, przy szacowanym odsetku nawrotów na poziomie 30%.

Elektrokoagulacja opiera się na wypalaniu brodawki prądem elektrycznym, co również może pozostawić bliznę po usunięciu.

Metody usuwania kurzajek

Szukając skutecznych sposobów na pozbycie się kurzajek, warto zapoznać się z kilkoma popularnymi metodami.

Sok z glistnika (jaskółcze ziele) jest tradycyjnym sposobem, który potwierdza swoją skuteczność. Można stosować świeży sok lub ekstrakt, nakładając go punktowo na zmiany skórne. Należy jednak pamiętać, że żółtopomarańczowy sok z glistnika posiada silne właściwości barwiące. Warto też zwrócić uwagę na potencjalne właściwości alergizujące tej rośliny.

Ocet stosowany na kurzajki również jest popularną metodą, choć nie ma potwierdzonej skuteczności. Stosowanie okładów z octem lub octem zmieszanym z solą należy jednak rozważać ostrożnie.

Czosnek, który ma wiele właściwości zdrowotnych, także może być używany na kurzajki. Metoda polegająca na wcieraniu czosnku na zmiany skórne i następnie zabezpieczaniu ich plastrem nie posiada jednak potwierdzonej skuteczności.

Ścieranie kurzajek pumeksem, choć opisane w literaturze anglosaskiej, może być skuteczną metodą. Polega ona na zaklejeniu brodawki taśmą klejącą na 6 dni, a następnie ścieraniu zrogowaciałego naskórka. Istnieje jednak ryzyko uszkodzenia skóry.

Stosowanie lakieru do paznokci na kurzajki również jest popularnym pomysłem. Preparaty zawierające fluorouracyl z kwasem salicylowym mogą przypominać lakier do paznokci, jednak należy pamiętać, że takie środki są dostępne na receptę.

W poszukiwaniu skutecznej metody usuwania kurzajek warto skonsultować się z dermatologiem, aby wybrać najlepsze rozwiązanie dla swojej skóry.

To jest rodzaj brodawki, która występuje na podeszwach stóp. Jeśli występuje w skupiskach, może dojść do połączenia się pojedynczych zmian i powstania mozaikowych brodawek.

Są to niewielkie wykwity skórne, czasem nazywane brodawkami młodzieńczymi. Pojawiają się głównie na dłoniach, ale mogą również występować w okolicach paznokci lub pod paznokciem.

Brodawki, w przeciwieństwie do odcisków, zazwyczaj nie powodują bólu, chociaż wyjątkiem są brodawki na podeszwach stóp, które mogą sprawić trudności podczas chodzenia.

Wyrasta bez rdzenia (co odróżnia ją od odcisku). Czarne punkciki na powierzchni brodawki to naczynka krwionośne. Korzeń kurzajki, czyli miejsce połączenia z skórą, zawiera naczynia krwionośne dostarczające odżywienie zmianie.

Leczenie brodawek za pomocą leków i innych metod nie farmakologicznych często zajmuje dużo czasu. Efektem końcowym powinno być całkowite zniknięcie zmiany, która zazwyczaj znika bez śladu. Jednak wiele zależy od rozmiaru brodawki, jej lokalizacji oraz stosowanej metody, na przykład po usunięciu za pomocą pumeksu może pozostać przebarwienie.