Rozwój charakteru jest wynikiem zarówno czynników biologicznych, jak i procesów wychowania przeżytych w dzieciństwie i młodości. Niektórzy mogą doświadczyć niekorzystnych sytuacji oraz metod wychowawczych, które wpłynęły na ich poczucie kompetencji i niezależności. Niekoniecznie powinno się określać to jednoznacznie, ale zawsze należy brać pod uwagę indywidualną historię życia danej osoby, jej rodzinne środowisko i charakterystykę zachowania poszczególnych członków rodziny.

Osoby z zależnym typem zaburzeń osobowości rzadko szukają pomocy z powodu tego problemu. Przeszkodą do zwrócenia się o wsparcie są częściej konsekwencje życiowe wynikające z opisanego wyżej wzorca relacyjnego. Dochodzi do tego, gdy nie są w stanie poradzić sobie z sytuacją lub gdy relacje stają się zbyt trudne albo prowadzą do problemów. Mogą także szukać pomocy w leczeniu, gdy ta zależność zostanie zachwiana lub stracą osobę wspierającą. W takich sytuacjach mogą pojawić się objawy lęku i depresji, które skłaniają do poszukiwania wsparcia.

Podstawową formą leczenia jest psychoterapia. Cele terapii powinny być ustalone indywidualnie z terapeutą i zazwyczaj obejmują budowanie niezależności i pewności siebie.

Leki psychotropowe mogą być stosowane w przypadku wystąpienia objawów lękowych lub depresyjnych, ale leczenie powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza, aby uniknąć ryzyka rozwoju zależności psychicznej lub fizycznej od leków i ich nadużywania.