Choroba zgorzelinowa skóry to schorzenie zapalne, cechujące się gwałtownym niszczycielskim atakiem neutrofili oraz uszkodzeniem naczyń krwionośnych. Piodermia zgorzelinowa jest schorzeniem skórnym, które często współwystępuje z innymi chorobami, zwłaszcza z gammopatią, nieswoistym zapaleniem jelit lub reumatoidalnym zapaleniem stawów.

Zgorzelina skóry, rzadkie schorzenie o występowaniu tylko u jednej osoby na 100 000.

Początkowa zmiana w infekcji piodermii to zaczerwieniony guzek lub krosta, często mylnie diagnozowana jako czyrak. Pacjenci często wspominają drobny uraz przed pojawieniem się zmian skórnych. W kolejnym etapie zmiana ten owrzodzeniuje i rozprzestrzenia się obwodowo, tworząc duże, ale powierzchowne owrzodzenie z obrzękniętym i martwiczym dnem oraz wyniosłymi ciemnoczerwonymi brzegami. Brzegi są zazwyczaj podminowane. Owrzodzenia są bolesne. Przebieg choroby może być gwałtowny i w przypadkach nieleczonych może odsłonić mięśnie, nerwy, powięź, a nawet kość.

Głównym objawem w infekcji piodermii zgorzelinowej jest zmieniona reaktywność skóry (patergia). Zmiany skórne występują pod wpływem urazów, nawet tych drobnych.

Infekcja piodermii zgorzelinowej może wystąpić w dowolnym miejscu, najczęściej na udach, podudziach, ramionach, pośladkach, a także na tułowiu, głowie i szyi. Wyróżnia się kilka odmian piodermii zgorzelinowej: postać pęcherzową, piodermię złośliwą, okołoprzetokową piodermię zgorzelinową, piodermię zgorzelinową narządów płciowych, powierzchowną piodermię ziarniniakową.

Piodermia zgorzelinowa często współwystępuje z innymi chorobami ogólnoustrojowymi (choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, gammopatia IgA, szpiczak mnogi, cukrzyca, pierwotna marskość żółciowa, ziarniniak Wegenera, toczeń rumieniowaty układowy oraz autoimmunologiczne zapalenie tarczycy).

Jeśli zauważysz objawy sugerujące obecność piodermii zgorzelinowej, zwłaszcza u osoby cierpiącej na chorobę sprzyjającą jej wystąpieniu (patrz wyżej), koniecznie zgłoś się do lekarza rodzinnego lub dermatologa.

Rozpoznanie infekcji skórnej wywołanej przez bakterie ustala się na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego. Badania histopatologiczne oraz specyficzne badania laboratoryjne nie są pomocne w diagnozie tej infekcji, kluczowe jest rozpoznanie kliniczne.

W przypadku piodermii zgorzelinowej, kluczowym aspektem jest leczenie podstawowej choroby. Terapia miejscowa skupia się głównie na pielęgnacji owrzodzeń, podczas gdy terapia ogólna może obejmować stosowanie glikokortykosteroidów lub cyklosporyny. Skuteczne może okazać się również podawanie immunoglobulin dożylnie. W sytuacjach, gdy piodermia zgorzelinowa współistnieje z reumatoidalnym zapaleniem stawów lub chorobą Crohna, skuteczne może być leczenie antagonistami TNF-α.

Prognoza w przypadku piodermii zgorzelinowej głównie zależy od rokowania w pierwotnej chorobie. Jeśli jest ona podatna na leczenie, prognoza jest korzystna.

W przypadku nieznanego pochodzenia zakażenia skóry zgorzelinowej nie można zapobiec. Konieczne jest natychmiastowe i odpowiednie leczenie stanów zapalnych skóry u osób z predysponującymi chorobami.