to bakteria beztlenowa, która należy do rodziny pałeczek . Bakteria ta posiada zdolność wzrostu rozpełzłego, co umożliwia jej przyczepianie się do powierzchni i tworzenie biofilmów. występuje głównie w glebie i wodzie, a pomimo tego, że jest częścią flory jelitowej człowieka, może powodować poważne infekcje.

Zainfekowanie układu moczowego przez bakterię może mieć łagodne objawy, takie jak zapalenie pęcherza moczowego, ale także może przebiegać bardzo poważnie, nawet prowadząc do sepsy. Bakteria jest zdolna do powstawania kamieni moczowych (infekcyjnych) w pęcherzu lub nerkach, złożonych z apatytu lub struwitu. Te struktury mogą stanowić siedlisko dla bakterii , powodując nawracające infekcje. Dodatkowo, obecność kamieni w drogach moczowych prowadzi do zastoju moczu, co sprzyja rozwojowi bakterii, zasadowianiu moczu i powstawaniu nowych warstw struwitu. Szacuje się, że bakterie odpowiadają za około 70% kamieni bakteryjnych (pozostałe 30% jest spowodowane przez inne mikroorganizmy). Kamica występuje dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn i może przebiegać bezobjawowo.

Objawy zakażenia dróg moczowych wywołanego przez bakterię Proteus mogą być bardzo zróżnicowane – od braku objawów po ciężką sepsę (urosepsę). Zazwyczaj pojawiają się symptomy związane z oddawaniem moczu – ból, pieczenie podczas mikcji, częste oddawanie moczu (częstomocz), także w nocy, niekiedy nietrzymanie moczu i krwiomocz. Dodatkowo mogą wystąpić: ból w okolicy nadłonowej (w zapaleniu pęcherza moczowego) lub lędźwiowej (przy zajęciu zakażeniem nerek), wyciek z cewki moczowej. Objawy ogólne, jak gorączka, dreszcze, ból głowy, nudności, wymioty, zazwyczaj wskazują na zakażenie górnego odcinka układu moczowego, czyli nerek.

W terapii głównie wykorzystuje się antybiotyki, takie jak amoksycylina. Czasami konieczne jest przeprowadzenie antybiogramu, aby określić reakcję bakterii i dostosować odpowiednie leczenie.