Rumień wędrujący to zmiana skóry, która może wystąpić po ugryzieniu przez kleszcza i jest objawem boreliozy. Pojawia się w miejscu ugryzienia przez kleszcza, zazwyczaj w ciągu 7-14 dni, ale może także pojawić się wcześniej lub później (do 30 dni). Rumień wędrujący występuje u około 80% osób chorych na boreliozę.

Początkowo rumień wędrujący może mieć postać czerwonawej plamki lub grudki. Następnie zaczerwienienie stopniowo się powiększa, zazwyczaj osiągając średnicę ponad 5 cm w ciągu kilku dni lub tygodni. W miarę rozrostu plamy, jej środek blednie, aczkolwiek na początku rumień może być jednolicie czerwony (bez rozjaśnienia w centrum). Z czasem średnica rumienia może dochodzić nawet do 20 cm. Brzegi rumienia są wyraźnie zarysowane, jednak pozostaje on na równi ze skórą (nie wystaje ponad nią). Rumień nie powoduje bólu, ale może być towarzyszone pieczeniem, swędzeniem, a skóra w obrębie rumienia może być cieplejsza.

Określenie „wędrujący” nie oznacza, że rumień przemieszcza się po ciele (np. pojawiając się najpierw na nodze, a potem na brzuchu, twarzy czy dłoniach), ale odnosi się do poszerzania się brzegów rumienia od środka na zewnątrz. Uproszczając, można porównać to do rozchodzenia się fal po wrzuceniu kamienia do wody.

Rumień często występuje na różnych obszarach ciała, takich jak okolice pachowe, pachwinowe, doły podkolanowe czy linia pasa. Trzeba pamiętać, że rumień może pojawić się w dowolnym miejscu skóry, nawet na owłosionej skórze głowy, co sprawia, że jest trudniejszy do zauważenia.

Zaczerwienienie w miejscu ukłucia przez kleszcza występuje bardzo często. Jest to reakcja na substancje zawarte w ślinie kleszcza. Taka reakcja alergiczna nie ma związku z boreliozą. Miejsce ukłucia przez kleszcza należy obserwować przez około 4 tygodnie. Jeśli zaczerwienienie ma średnicę mniejszą niż 5 cm, to zwykle jest to reakcja alergiczna. Należy obserwować zmianę zaczerwienienia w czasie – rumień wędrujący będzie się powiększał (czasem bardzo wolno), dlatego pomocne może być robienie zdjęć lub mierzenie średnicy zmiany np. raz dziennie. Jeśli systematycznie się powiększa lub jest duża (powyżej 5 cm), to należy się udać do lekarza.

Sugeruje się udanie się do lekarza rodzinnego w przypadku podejrzeń o rumień wędrujący. Lekarz może rozpoznać tę dolegliwość na podstawie charakterystycznego wyglądu.

W niejasnych przypadkach warto skorzystać z dokumentacji fotograficznej przedstawiającej zmiany rumienia w czasie.

Rumień wędrujący jest zawsze objawem infekcji przenoszonej przez kleszcze. Sam w sobie nie jest chorobą, dlatego koncentruje się na leczeniu samej infekcji. Leczenie obejmuje terapię antybiotykową.

Rumień wędrujący z reguły znika samoczynnie po pewnym czasie, najczęściej po kilkunastu dniach lub kilku tygodniach. Jednak samo zniknięcie rumienia nie oznacza, że bakterie Borrelia zostały wyleczone.